SI BEN THROUGH THE RAIN

Bago ako ma-admit sa hospital ng San Juan De Dios dito sa Pasay City. Ang utos sa akin ng employer o kumpanyang pinagtatrabahuhan ko ay checkin ko muna ng maigi kung magkano lahat ng gagastusin ko sa lahat ng operasyon. Sabi kasi nila na pwedeng magpa-estimate sa doctor kung magkano lahat ng gagastusin sa kaso na to. Baka daw magulat nalang ako pagtapos ng neto kung bakit ang laki ng bill ko or hindi macovered lahat ng health card ko kapag hindi ko itinanong lahat ng information. Kaya ang isinagawa kong hakbang para ma-sure kong wala akong magiging problema sa health card ko ay nagtanong ako ng husto sa HMO ng hospital kung covered ba lahat, ang sagot sa akin nila ay tumataginting na “covered daw lahat”. Makikita sa card ko na mayroon dung nakalagay na pre-existing condition na kapag daw may sakit ka na noon at ngayon mo ipinagamot. Magfa fall ang case ko sa pre existing. Which is walang nagsabi sa akin na ang sakit ko ngayon ay ganun. Pero sabi ng aking doctor ay pwedeng hindi ito pre existing kasi ngayon lang sumakit. Kaya naman, go na, sinunod kong inasikaso ang philheath ko. At nang na-clear na ang health card ko. Dumirecho naman ako sa admitting section. Pinag usapan ang room. Nagkapresyuhan kame. Nagkatawaran. Ang card ko kasi ay para lamang sa SEMI-PRIVATE.  Pero ang nakuha ko lang ay PRIVATE kaya  pumayag na rin ako at pumayag na rin ang cocolife. Sinabi nila na sasagutin nila ang room within 24hours lamang kasi nga hindi ito nasa contract. Ang masosobrang araw na nandun ako sa hospital ay masho-shoulder ko na. Pumayag na ako sa ganun kasi isang araw lang naman ang masosobra kong araw na nagkakahalagang 1,300 per day. Ok go.

Kaya eto na, hinintay namen ang available na room kaya tawag kame ng tawag sa hospital. Nang meron ng available dumirecho na kame sa room. Maganda ang room pero hindi naman dito gaganapin ang operasyon kundi sa operating room. Kaya medyo exciting pa rin. Mga ilang oras pa ay may isang gwapong bumisita na doctor. Kala ko type niya ko kasi may pahawak hawak pa siya sa aking kamay nung ineinterview niya ako. Sinabi niya sa akin kung ano ang mga dapat kong i-expect during surgery and after surgery. Sa pag sasalaysay niya sa akin. Nakakatawa talaga akong tignan na nangangatog kagad ako sa takot habang sinasabi niyang hihiwain ang tagiliran ko para kunin ang  vein. Sana maunawaan niyo na first time ko po talagang mabulatlatan ng katawan. Sabi ng doctor na baka di ako makatulog sa ikinuwento niya. Tarantado din siya eh noh. Wala rin kasi siyang preno sa pagku-kwento kung may masasaktan siyang tao. Ang sakit niya kaya magkwento. Hahaha Sabi rin niya na kailangan ay matulog ako ng mahimbing ngayon kasi bawal ang puyat na high blood na di nakatulog sa surgery operation. Kapag ganun. Hindi matutuloy ang operation. Sa gabing ito. Kasama ko ang pinakamamahal kong girlfriend. Ang suportang tunay niya ay sobra kong naramdaman. Nakagaan ng loob ko ang panonood ng TV, pag iinternet at pagpapasalamat sa Diyos dahil sa wakas nakatungtong na rin ako sa higaan ng pasyente.    

At ng umaga na ng miyerkules. Pebrero 10 ay dumating ang nanay ko mga bandang 7am. Nagpalitan na sila ng girlfriend ko kasi papasok na si Gel sa  work. Ang matamis na halik ng girlfriend ko ang nagsilbing lakas ko para ipaglaban tong operasyon na to.

Dumating ang nurse at tinurukan na ako dito sa room ng anti allergy at medyo makakatulog daw ako sa ibibigay niya. Naisip ko di kaya malandi to. Ayun.
At ang mga sumunod na pangyayari. Sinundo na ako ng dalawang security este dalawang lalaking nurse. Dadalhin na nila ako sa operating room. Wala na akong nagawa. Pinuwersa na nila ako. Joke. Hindi. Kusang loob akong sumama sa kanila para matapos na tong makabagdamdaming operation na to.

Pagdating ko sa operating room. Sumalubong sa akin ang asawa ng mismong doctor ko na si Arlene Zerrudo. May balak siya sa akin. Balak niya akong lagyan ng pampatulog ng hindi ko maramdaman ang sakit ng surgery. Nilagyan niya ako ng balot sa ulo na kulay green. May isang nurse na naglagay ng tela sa aking dalawang paa. Di ko alam kung ano ang ipinapahiwatig nun. At ang aking dalawang kamay ay parang papakuin sa krus. Oo tama! Ang itchura ng position ko ay parang isasalba ko ang kasalanan sa buong sanlibutan.

Maya maya pa in-explain sa  akin ni Doktora arlene na maglalagay lang siya ng anesthesia sa aking likuran. In between of my bones. Sa gitna sabi nga eh. So umOO na ako. Sanay naman akong masaktan eh.

At mga ilang minuto pa, nakatulog na ako. Ang lalim ng tulog ko. Sa pagkakatulog ko may kaunti akong nararamdaman na parang may pumipisil ng magkabilang itlog ko.

Hindi ko talaga maramdaman ang sakit. Nang tapos na ang operasyon. Akala ko ginigising na ako ng nanay ko kasi lasing ako kagabi. Hindi pala. Ginigising ako ng doctor. Ang naaalala ko. Hinipo niya ang noo ko at tapos na raw ang procedure. Ni hindi ko nakita ang gwapong doktor na kumausap sa akin kagabi. Ni hindi ko nakita ang mismong doktor ko na si Doc Ariel Zerrudo sa operating room.

Ang gusto ko lang sabihin pagtapos ng lahat. Nang nasa room na ako. Gusto kong magpasalamat sa lahat lahat shet.  I would like to give a big great thank you to all the doctors and nurse na nag sagawa ng operasyon na to para maging successful ang lahat. I had a positive experience in hospital. I had an excellent surgeon. Sabi nga ng doktor na nagkwento kagabi. Beterano daw si Dr. Zerrudo. Kaya isa rin yun sa nagpagaan ng loob ko para pagkatiwalaan ang doktor at ipubaya tong kasong to sa kanya. The surgical staff was the best. Napapatawa nila ako kahit ang sakit sakit ng nangyari. Ma sabog sabog daw ako tignan eh. And they explained to me lahat ng nangyari and made my stay very comfortable and worry free. Nakareceived talaga ako ng excellent care with great kindness and consideration. Salamat po talaga sa lahat.

And during my rest after the surgery. Bumisita ang miyembro ng cocolife. Sinasabi nilang pre-existing ang kalagayan ko. Na-shock ako. Kumunot talaga ang noo ko sa kanila. Nakakabadtrip na balita. Gusto kong ipalunok sa kanya ang swero ko. Ayokong magreact ng hindi maganda pero nakaka inis dahil nga in-pained ako at saka niya lang pinagsasabi ang hindi mabuting balita para sa akin. Tinahimik ko nalang ang sarili ko at ipinagpaubaya sa Panginoon ang walang hiyang bumisita na yon.

Kaya mas lalong sumakit ang puson ko. Sa pagvisit ng mga nurse sa pain na to. Ang advice nila sa akin ay kung hindi daw ako maka-ihi within 5hours ay lalagyan nila ng hose ang titi ko. Tang ina ayoko nun. Buti ginamit ko ang powers ko. Kumuha ako ng bottle na para sa ihian talaga. Imagininin niyo yun. Manhid ang hita ko. Manhid ang ari ko pero napilit ko parin umihi kahit ang hirap. Nagvisualize ako na may lumalabas na ihi sa ari ko. Ayun, naging matagumpay naman. Everytime kasi na maiihi ako. Nare-relieve ang pain. Kaya uminom ako ng uminom ng tubig. At siguro feeling ko yun ang effect ng anesthesia. Inilalabas ko lang ang epekto. Pero tangina this. Ang chaket. Hindi nagtagumpay ang mga nurse sa nais nilang lagyan ng tube ang titi ko. Mga manyakis sila. Ang sama nila sa akin. May tahi na nga ako. Dadagdagan pa nila.

Pero ang gaan na ng kalooban ko. 

Nakita niyo naman na napaka ganda ng naging experience ko sa hospital. Pero ayoko ng maulit pang ma-confine  na naman ako. Ayoko na. Ayoko na. Ayoko na.

Ang naging aral sa akin na wag na wag magpapatalo sa mga insurance company. Hindi sila patas magbiro. Natutunan ko din na kung saan ang sakit at hirap, nandun ang milagro. Kaya nagamot ang sugat ko.

Sobrang dami kong dapat ipagpapasalamat. Pero uunahin ko munang palakasin ang katawan ko. Laging ang pwersa ko ay ang pagbangon laban sa pagkadarapa ko. By the grace of God.