Por Diyos Por Santo Ka Pag-ibig

Ang pinakamasarap intro-han ng mga ganitong eksena ay yung magsisimula ka sa "Pagmura." Ito yung moment na "Putang inaaaaa, narealize ko na kung gaano kasaket". Ang pagkakataong pwede kong isipan ng nakakatawang bagay pero hindi ko magawa. Sheeeeeeeeeet!

Hindi ko naman pwedeng balewalain lang ang ganitong istorya ng buhay ko kasi alam kong kasama to' sa mahahalagang pages ng buhay ko na kailangan kong harapin at matutunan.

Mantakin niyo ang ganitong sinabi:
"Kase wala ka sa tabi ko nung kelangan kita, walang kang time saken,what do you expect me to do?!" -E putang ina mo. Napakalandi mo. Ba’t d ka pa namatay? hahaha. Yan ang totoong nangyare saken.

Malakas talaga ako kumutob eh. Kaya pala nung nasaken yung girl na yun, Ang ganda nun eh, Nung kumaliwa lang, CHUMAKA na.

Pero may part paren naman na talagang masaklap na yung moment ko. Tulad nalang na scroll scroll down nalang ako kapag ang su-sweet ng mga friend ko sa fb. Jusmiyo. Wala eh. Bawal magcomment eh. Sasabihin na naman niyan.

"Okay lang yan Ben, makakahanap ka den."

Tangina ako na nga yung nagcomment ng maganda tapos ang isusukli mo naman saken pang iininsulto. Bakit ganun? Parang ampait ng kapalaran ko? Parang pinaglalaruan ako ng tadhana. Huhu hehehe

Para akong hinahatak pabalik ng kahapon. Sinisira niya ang moment ng Now ko. Tinatakot niya ang future ko. Sadyang ganito talaga ang buhay. Binubuo ng Good at Bad Karma. Bawat pagkakataon ay may krisis at oportunidad para itama ang mga mali.

At wala parin mas sasakit sa pinakamasakit sa lahat ay yung nasingitan ka na nga sa pila sa WalterMart, naurungan ka pa ng Grocery cart sa paa. #AngChaket

Wala naman akong ibang alam kundi, dire-direcho lang ako sa gusto kong mangyare! Basta alam kong may magflashlight lahat ng dadaan ko.

Kung hindi ko kikiskisin ang puso ko para kumintad. Hindi ako magniningning. (Taray parang si Ate Shawie lang) "Unti unting mararating kalangitan at bituin, unti-unting kinabukasan ko'y magniningning."

At yung mga taong sawi, Ramdam ko na sila eh. Nangyayare den saken eh. Talagang umiikot lang eh. Yung tipong "Taena, yung ibang relasyon kahit ampapanget, pro tapat sila sa isat isa. Ako kung kelan nagseryoso saka ginago eh"

Nagtataka lang talaga ako. Ang itinanim kong galit. Ayaw talagang tumubo. Bakit kaya? Mahal ko o Malasakit gaya ni Pope Francis.

Dumating din sa point na namiss ko ng husto yung saya ko. Yung moment ba na sa sarili mo, alam mong makakatasan ka dito. Sasaya ka din. Giginhawa ka den. Magiging malaya ka den. Yan ang masasayang naiisip ko ngayon kahit pumipitik pitik ang saket sa dibdib ko.

Hindi ko naman din dapat pangunahan ang lahat. Hayaan nalang nateng humupa ang lahat parang baha. Ang mahalaga natuto ako sa mga pagkakamali ko. At alam kong maitatama ko pa.

Isa pang natutunan ko. Ay hindi pa pala. Dapat ko palang matutunan na ang Past at Future ay ilusyon lang. Tayong lahat ay dapat mabuhay sa Now. Tandaan niyo yan.

Hindi ko maipagkakailang minahal ko siya. Para ba gang pagkaen na “Once tasted, Ever wanted”. naks. Parang hipon lang.

Buti na nga lang tinantanan nako ng isang organisasyon patungkol sa Salvation na yan. Please! Sana wala na tayong problema jan ah. Hart! Hart!

Kailangan magkaron ako ng

NOTE TO SELF: Magiging maayos ang lahat. Sayang ichura ko.

Papatunayan ko sa sarili kong wala akong dapat patunayan! kasi tamad ako eh :)

Simple lang naman ang wish ko. Virtual hug lang ang need ko ngayon. Lakas maka-Kathryn bernando. Hahaha

Kung mahal ako ni God, ibibigay niya saken ng kusa si Beyonce.

Pero gagawin ko ang lahat. Ayoko ng better lang. Gusto ko yung bestest ang susunod. Ambisyoso ako eh.