KWENTO NG ISANG CAREER CHANGER WITH JESSICA SOHO

Jessica: Kamusta ka na, Ben?

Ako: I’m fine. Okay naman po, Ms. Jessica. hehe

Jessica: May napansin akong kakaiba sayo, di ko sure kung napansin din nila iyon. (Malagkit ang ngiti saken ni Madam, Sagad. Sukdulan. Intense).

(At ang reply ko sa kanya, Sasabihin ko in a way “Eto po ba yun?”  Ipapasilip ko ng konti yung abs ko kay Mam Jessica para kunwari nahihiya ako sa katawan ko. hahaha)

Jessica: Hahaha pilyo ka talaga Ben. Ayoko niyan. haha Palagi ka bang nag-eexercise or gym? Ako kasi palagi din eh.

Ako: Naks naman po. Good for you po, mam. Yes po. Daily po ako. Takbo. Exercise. Gym. Palagi po yan.

Jessica: Eh ano motivation mo sa exercise? Kung tatanungin mo ko, parang ayaw ng gym saken. huhuhu Kaynes.

Ako: Oy hindi naman po. Nag-iingat lang po siguro yung mga may ari ng gym. hahaha

haha Siguro po yung pagiging sakitin ko last last year ang naging motivation ko. Kaya palagi kong mindset sa sarili ko “Dapat mas lumakas ako ngayon”. Ganun lang po. Pabaya po kasi ako noon sa katawan ko eh. Kadalasan, di na napapansin ang katawan ko. Puro mukha nalang po. Bastusan na talaga sila.

Jessica: Hahaha Palabiro ka talaga Ben. Tinignan namen yung mga dati mong pictures. Nakakadiri este sobrang payat mo dun ano. hahaha

Ako: Galit po ba kayo sa mga payat Ms. Jessica? De joke lang po. Opo, yun po yung sobra akong sakitin. Ang daming dumadapong sakit sa akin, buti nalang hindi severe. Dala po iyon ng stress. Pero wag ka.  Sobra po akong thankful dahil nakakapag exercise ako ng todo todo everyday. Hmmm. Sobrang saya ko po.

Jessica: Nice. Pero atlis okay ka na. Yun ang mahalaga. Kala namen cancer survivor ka eh. Joooooke.

Ako: Ay ang hard niyo po. hahahaha

Yah. Super po. Sobrang okay po ko ngayon kesa dati.

Jessica: Maiba naman tayo. Alam naman nila na writer ka diba. Pero anong work mo noon?

Ako: Well, dati po akong Cad Operator. Ako yung nagdo-drawing ng mga plans ng mga details in construction. Bali, nasa field ako ng Electrical and Mechanical Engineering construction.

Jessica: Aah ganda pala. Eh ano na ginagawa mo ngayon? (Yung di pa nila alam na activity mo)

Ako: Now, nagsusulat ako sa isang TV Network para sa gag writing. Gumagawa din ako ng sarili kong books. Actually, I have three books. Tapos sa gabi naman, kumakayod ako bilang isang stand comedian. Ganun po.

Jessica: Wow. Ang dami mo palang work noh. Ang galing mo.

AKo: Hindi naman po. Idol ko nga po kayo eh. Kayo po ang pinaka-kilalang news anchor sa balat ng lupa.

Jessica: Thanks.

Ako: Bali po, ang secret lang naman po. Balance lang po sa work and exercise.

Jessica: Gagawin ko yan, Ben. Hu u ka saken pag pumayat ako. haha  So, dati kang draftsman at ngayon ay writer na. So, bakit ka nagbago ng work?

Ako: Namindfuck po ako. De joke. Kasi noon, di ako masaya sa ginagawa ko. I felt no passion for the job and couldn't envision myself as a draftsman. College palang ako, brokenhearted na ako dahil mali ako ng piniling kurso pero ipinagpatuloy ko nalang para masabi lang na nakatapos ako. haha Kaya nung nabigyan ng opportunity, kinagat ko na. Di ko na binitawan ang work ko sa writing and comedy.

Jessica: Nakakahanga naman.

Ako: Salamat po.

Jessica: Kelan yung moment na naisip mong kailangan mo na ng changes sa buhay mo?

Ako: There was a day when a few things happened na wala akong naiipon. Mga times din na ang dami kong nasasayang na oras dahil naubos na sa 8-5 hours of work. Dun din yung panahon na ang dami ng dumating na responsibilidad sa buhay ko. Naiinggit na ako sa mga kasabayan ko. May mga bahay na sila at nakakapagpundar na dinsila. Ako wala pa. hahaha Kaya yan yung ginamit kong inspirasyon para umunlad.

Jessica: (Smile si Ms Jessica) Eh ano naman yung mga namiss mo sa work noon at mga di mo na-miss?

Ako: Namiss ko siyempre yung mga katrabaho ko. Palagi ko kaya silang pinapasaya eh. haha Saka nagkukulitan kame lagi. Mamimiss ko talaga sila ng sobra. Di ko mamimiss kyung mga sermon sa akin ng boss ko sa tuwing ako ay nagkakamali. hahaha Ako na ngayon ang magpapatakbo ng buhay ko. But after all. Masaya pa din ako.

Jessica:  Are you happy with the change?

Ako: Gaya nga po ng sabi ko kanina. Super duper happy po. Natatawa na nga lang ako eh. I can't imagine my life before! iiiw. Di ko na maimagine yung sarili ko kung babalik pa ako dun. Ayoko na.  Sobrang saya ko ngayon. The lesson for me was that if you don't like something, you change it. It's not that complicated.

Jessica: Paanong process mo napalitan ang career mo?

Ako: Hay Jusqqq. Habang nagwowork ako sa Engineering construction, pinilit kong mag apply apply sa ibang kumpanya. Hindi pwedeng huminto eh. Marami akong obligasyon sa buhay na dapat gampanan. Abante lang ako sa paghahanap ng bagong work environment. Kailangan tuwing morning, nakamindset na ang isipan ko na hahanap ako ng bagong trabaho na gusto ko. Lagi kong sinasabi sa sarili ko na “Hindi habang buhay, nandito ako, gagawa ako ng paraan upang makapunta ako sa work na gusto ko.”

Jessica; Maganda yang sinabi mo Ben. So, hindi din talaga naging madali ang pagpapalit ng bagong work, ano?

Ako: Napakahirap. Dumaan ako sa matinding frustrations halos araw-araw sa loob ng 5 years.

Jessica: Grabe pala. Ano yung mga steps na di umaayon sa mga goals mo noon? mga wrong turns?

Ako:  Syempre, nandyan na yung ayaw akong paalisin ng boss ko. May mga application na hindi umubra ang skills ko kaya hanap ulit ng iba. Sa sobrang desperado ko kasi, bahala na kung magkamali. Yun nalang ang inisip ko.

Jessica: Naapektuhan ba ang financial mo? Paano mo na ihandle ang pera mo sa pag alis sa bagong work?

Ako: Gusto ko talaga bago ako umalis sa work ko noon, dapat may back up akong money. Dapat nakapaghanap na ako ng bagong work na sure na sure na ako dun tapos saka na ako magpapasa ng resignation letter.

Jessica: Dapat lang yan. Ano ang pinakamahirap kapag magpapalit ng trabaho o karera?

Ako: Patience. Gusto ko noon mangyari kagad eh. haha Kaya ngayon natuto ako na lahat ng isipin naten ay darating pero may right time talaga eh. Ang mahirap lang ay yung hindi ko na iisipin. Wala talagang mangyayari nun sa sakin. Kailangan didiktahan ko ang sarili ko parati, “Kaya ko pa, kaya ko pa”.  At yung pinakamahirap ngayon yung uncertainty of whether the change would ultimately be successful or not.

Jessica: May hiningi ka bang tulong sa iba?
Ako: Kinausap ko yung mga kaibigan ko nung college. Mahirap sarilihin ang problema ko noon. Mga taong nakakakilala ng lubos sa akin, kinausap ko. Malaking tulong din ang support na binigay sa akin ng family ko. Napakasupportive nila na alam nilang naghahanap ako ng bagong work.

Jessica: Nice naman Ben.

Ako: hehe
Jessica: Last, ano ang natutunan mo sa lahat ng ginawa mong pagbabago?

Ako: Take risk talaga. Kung di ko gagawin. Walang mangyayari. Kung di ko bibitawan ang ibang activity na dapat kong gawin. Mawawalan ng saysay ang main goal ko. I’ve learned so much in the faith. Kailangan tiwala ako palagi sa sarili kong makakamit ko ang goal ko. Makakapunta ako sa gusto kong puntahan. I visualized everything and I believe in myself.  Di ko binitawan ang tiwala ko sa sarili ko. Dumating din sa point na dapat kong i-let go ang expectations at i-enjoy lang ang journey. That’s as much about that as it is about the destination. Saka dapat  always stay open to opportunities kapag magpapalit ng bagong work.

Jessica: Wow. Ano sana ang wish mo noon bago ang lahat ng ito?

Ako: Sana mas inagahan ko pa. Sana noon palang ginawa ko na. I wish I'd had more faith and stopped to smell the roses along the way.

Jessica: haha Tama ka dyan Ben. Maraming scenario na ganyan na hindi sinimulan noon palang. Ano ang mairerecomenda mong tools para makatulong sa kanila na gusto ring magpalit at naguguluhan din sa work nila?

Ako: Sabi niyo po kanina last na yung tanong niyo. hahaha Kung ano ang meron po sila ngayon. Sapat na yun para makapunta sa paroroonan. Taray paroroonan. Gamitin lang naten ng tama ang internet at smartphones para sa job hunting. Always open the door. Di naman naten alam kung ano ang nasa loob ng papasukin naten eh. Laging may supresa sa loob nito.

Jessica: Clap. Clap. Ano ang maipapayo mo sa mga taong nanonood sayo? Lalo na sa mga fans mo.

Ako: Simple lang po. Sa lahat ng nagmamahal saken. Eto po ang maipapayo ko. Get out of your comfort zone . Yun lang po.

Jessica: Palakpakan natin muli. Mr Ben Estrella.
Ako: I love you all.


Yes. Oo. Pinangunahan ko na ang future. hahahahaa

FRIENDS WITH BRAIN BENEFITS

Back in the days when I’m so young, 

Ang nareremeber  ko lang na i-wish palagi taon taon ay ang takbo ng pag-iisip ko at ang warrior kung katawan. haha (Yes! Tama po kayo ng nabasa.) Kasama po talaga ang utak. Di nawawala sa panalangin ko yan linggo linggo sa buong taon. Eh tangina kasi, di ko kasi makontrol minsan ang rampa ng isip ko. (hallucination ba tawag dun? haha Di ko sure). May oras talaga na kung saan-saan napupunta ang gusto ng isipan ko, lutang, madumi ako mag isip pero walang output kaya ang kalalabasan minsan ay humihina ang katawan ko at nagkakasakit. 

Ang pinagtataka ko lang. Mahilig ako magpray sa family ko. Lalo na syempre sa sarili ko. At bihira ako magdasal para sa mga kaibigan ko. Pati na rin sa girlfriend ko. Pwera nalang kung may sakit sila or may problema sila. Ang ibig ko lang sabihin, napaka-blessed ko masyado sa mga kaibigan at girlfriend ko. Minsan ako lang talaga yung nawawala sa sirkulasyon or hindi nagpapakita dahil sa kakagala ko. haha Saka may jowa na ako. 

Masaya na ako sa biyayang ipinagkaloob sa akin sa kakaunting ‘ka-repa’ na meron ako pero sulit naman kung ko-computin. At sulit din sila sa akin. haha

Kapag nag-aadopt ako ng mas positive crowd and perspective. Malaki ang changes.

Kung tatanungin niyo lang. Nasa honor/top or dean’s lister ang mga kaibigan ko. (Walang halong biro). Ako lang talaga ang hinde. hahaha De joke. Nung elementary ako, nag third place kaya ako. (Wag ka.) Ang sipag ko kaya nun.  Pagmalaki niyo naman ako oh. haha

Kaya na-realize ko ngayon. 

Matalino ba ako kaya mga kasama ko matatalino o binigyan lang talaga ako ng mga taong magbibigay sa akin ng malaking help o impact sa sarili ko?

Until now,Ang sagot,  I don’t know. 

Ah basta. Subukan kong ielaborate senyo. 

Sige game. Try naten. Balikan ang nakaraan kung may kwenta ba talaga ang mga kaibigan ko. haha

Unahin naten nung panahon sa elementary ako. (Hindi naman kasi pwedeng mauna ang college eh, diba?). 

During my school year. Kadikit at katropa ko noon yung mga matatalino sa klase. Para sa akin, matalino sila. Isa si Angelito diyan. (Di ko na alam kung nasan na siya ngayon. Dead or alive pa ba siya? Napakulit niya noon. As in. Pero di niya kaya ang powers ko. Mas bully ako. Ako lang ang bumabasag ng kulit niya noon. Siya kaya ang dahilan kaya na-motivate ako na mag aral ng todo. At kengkoy na matalino pa siya. Dahil na-inspired ako sa kanya, nagpakabibo ako ng husto noon sa klase. Nagsipag ako. Sinacrifice ko muna ang bakasyon with basketball sports ko at nagfocus sa pagpapakahenyo. Sinubukan kong magmemorya ng mga words na mga weaknesses ko. Tiniis ko ang hirap ng buhay sa Math. Ginapang ko ang pag-aaral ng salitang English. Tapos  sinabayan ko pa ng ka-comedyhan.  At sa kasamang palad, bumaliktad ang mundo, siya naman ang nagpabaya sa pag-aaral. Malaki ang pasasalamat ko sa kanya, kay Angelito. Tunay ko siyang kaibigan na hindi ko na nakikita hanggang sa ngayon. Ewan ko kung tunay pa baa ng tawag dun? Nang dahil sa kanya hindi ako matututo sa kahinaan ko. Marami din siyang tutorial saken noon kung paano gumawa ng English sentence. Kapiling ko siya palagi sap ag aaral. Para kaming magkapatid sa sobrang dikit. Kasama ko din siya noon sa mga Science Quiz bee pati MTAP. Kaya natutunan ko sa kanya. If you want to be your best you must surround yourself with the best. But in terms of our friendship, take note, siya ang dumikit sa akin. Ano kaya ang ibig sabihin nun? Sobrang huge ng influence niya sa akin. Siguro nga magaling lang talaga ako pumili ng kaibigan. haha Marahil may mga kaibigan din kayong mas matalino pa sa mga kaibigan ko, pero syempre mahirap sabihin kung sino ang mas pinakamagaling. Diyan makikita na may mga tao lang talagang huhubog ng pagkatao naten. Si Angelino na katunog ng benito, isa siya sa naging inpirasyon ko kaya ako nagsumikap mag-aral. 

Then when the summer come, hindi mawawala syempre sa bakasyon ko ang basketball at makasama sina Empoy at toytoy. Mga baliw kong mga kaibigan. Nung na-achieved ko na ang mga mithiin ko nung elementary, (Bali nasa tugatog na ako nun). nagkaroon na ko ng butas para magbasketball ulit. 

Sa kanila ko natutong makipagbasag ulo. May utak din naman sila. Hindi sila bobo. Magaling dumiskarte ng pera lalo na sa katarantaduhan. Pero sila ang dahilan kung bakit ako gago. Sila ang nagbigay ng binhi sa akin upang maging matapang sa buhay. Dito ko napagtanto na may mga kaibigan tayong magtuturo sa atin kung paano ang tumapang at magpaiyak. Minsan hindi yan maibibigay ng mga miyembro ng pamilya. Wala akong masabi sa dalawa kong kaibigan na yan, toytoy at empoy. Noon, kapag tatlo kaming magkakasama, para akong bata-bata nila dahil ako lang ang pinakabata sa grupo. Ang mahalaga lang sa akin, kung di ko sila nakilala, malamang mahinang tao ako ngayon sa world of pikunan at asaran. 

Damay na rin siyempre ang ugali pati sa pananamit ang nahawa ko sa kanila. My friend with which I surround myself can heavily influence my outlook, values, emotions, and behaviors. Ganun!

Dako naman tayo sa highschool life. Mas na-challenge na ako ngayon dito. Yung husay at talino ko nung elementary, (Wow, husay talaga?) ay bitin at kulang pa pala iyon nung tumungtong ako ng highschool. Sumampal sa akin ang katotohanan na mas marami pa palang magaling kaysa sa akin at sa mga kakilala ko. Ang taas lang talaga ng tingin ko sa sarili ko. Kala ko alam ko na lahat. 

Pagkagraduate ko naman kasi nung elementary, bigla akong nag-join sa industriya ng breakdance. Naganap ito nung buwan ng Summer. Although, delikado ang ganung bagay. Salamat nalang, dahil di naman ako pinigilan ng mga magulang ko doon na kahit na umiikot ikot ang katawan ko at napupudpod ang bunbunan ko sa breakdance. Ginabayan pa rin ako nila. 

Samakatuwid, bago ako umapak sa high school. Pinagdaanan ko muna ang buhay basagulero. Take note ah, 2 months lang ang summer bago ako tumungtong ng high school. Pero marami na akong nagawa. Kung saan saan ako napunta. Nakahilig ko na ang sumayaw. Magpuyat sa walang kakwenta kwentang bagay. Mambabae. Sa loob ng bakasyon na iyon, ang daming nangyari sa buhay ko na hindi ako nakapag handa sa high school. Naalala ko tuloy, umiiyak ako kay mama dahil parang ayoko nang pumasok dahil di ko kaya ang high school, nawala sa focus ang kokote ko at buong kalamnan ko. haha Buti nalang naging matapang ang mudraks ko at di niya ako hinayaang tumigil sa pag aaral. Binigyan niya ako ng motivation. Haaay! at sa awa ni God, nakapasok naman ako sa High school. 

That situations where I can choose, I was benefited greatly by consciously deciding what kind of people with which I surround myself. Masaya akong maging kaibigan ang mga kababata ko. May negative things lang talaga na mapagdadaanan ako pero may choice pa din naman ako. 

Pagtapos neto. 

In highschool, naging kaibigan ko si Jestine. Isang kupal na tao pero napakatalino.

Nung kelan lang, nakasama ko siya sa bar sa MOA pati nung January 2 2017. Uminom lang kame saglit. Kasama namen si Keeshia na Cum laude ng St paul sa college at Suma Cum laude naman nung high school namen na si Ralph Palomaria. Syempre hindi mawawala ang girlfriend ko. Kasama din siya. 

Nakilala ko si Jestine nung nasa likod kame ng room na ilang beses siyang paulit ulit sa sign of the cross. May muntikan nap ala daw siyang mapatay. 

Kinabiliban ko ang buhay ng mga kaibigan ko na mababa lang ang ginugugol sa social life pero madaming palang naachieve sa buhay kahit hindi magpost sa social media. Si jestine at keeshia ang mga tunay kong kaibigan na nagpupump-up saken kapag down ako. Kapag nag-aaway kame ni angeline or naghihiwalay sa problema. Sila minsan ang takbuhan ko kung may problema. Sa inuman namen sa bar nung kelan lang, kinukwento nila ang mga na-achieved nila. Tang ina, nahiya ako. Ang dami na nilang naabot. May naipundar na silang bahay pero ako wala pa. hahaha Although si Jestine palang ang may anak sa grupo. Pero ang iba nag-iinvest na para sa kinabukasan nila. Ako wala pa. hahaha Sa totoo lang, sila? they stretch me out of my comfort zone. Sabi ko nga nung nakaraan sa blog ko, ikwento mo lang sa akin ang istoryang gusto mong sabihin, agad agad akong maniniwala. Kaya lahat ng mga achievements nila. Sobrang naiinggit ako. Kung di ako susubok at pagbabasehan ko lang ang estado ko. Malaki ang pagkakaiba. Marami na naman akong nasimulan. Didiligan ko nalang talaga. Progress. Progress. Progress.  Sa usapan namen, it changed my whole world. 

Marami pa akong makikilala. 

I can immerse myself in a group of people who lift me up, give me energy energy energy gap, and support me, help me see a more positive perspective, encourage me to be a better person, and aid me in achieving my dreams. 

At bonus pa na iba din ang perspective nila sa buhay. Mas lalo akong humanga. Kinompare ko ng slight yung buhay ko sa kanila. Sobrang layo. Masama man magkumpara pero kung iisipin nga talaga. Ang dami ko ng nauubos na oras dito sa kinakaupuan ko. Sa perspektibo nila sa buhay, natutunan kong magkakaiba nga talaga tayo ng pananaw sa mga nangyayari pero iisa lang ang mithiin naten. Ang guminhawa ang buhay at sumaya. 

So, I’m serious about surrounding myself with positive people today.  Namimili na ako ngayon. Ang oras ko, eherhiya ko at ang aking attitude are my most valuable resources and the tools with which I create my life.  Wala ng iba pa.  If someone cannot add to my life in a positive way, they aren’t in my life any more than absolutely necessary.

Tungtong na tayo sa college. Dali excited na ako. 

Nung sabado naman, nakasama ko ang college friends ko na si Macoy at Errol. Tang ina ang lulupit ng mga yan. 

Si Errol lang una kong naging kakilala sa kolehiyo nung unang araw. Kwento niya nga nung nag inuman kame last time sa bahay ni Macoy, tawang tawa daw siya nung nakilala niya ako. haha Mantakin mo ba naman, bigla ko siyang inaya sa library para magbasa pag walang subject. (ambibo ko diba) Akalain niyo yun. haha Silid aklatan kagad ang una kong gustong puntahan. Yan ang gustong makatapos. haha Pero habang tumatagal siguro nakikilala na niya ang ugali ko. Di niya siguro nagustuhan ang mga harsh jokes ko kaya medyo umiwas din siya. Alam ko sa sarili kong magaling ako .Bilib ako sa talino ko. Alam ko ang level ng utak ko. haha Di ako nakikipagtalinuhan. Marunong lang talaga akong umunawa sa ibang bagay. Pero siya talaga ang malupit kong friend. Masaya ako sa kanya. Masaya din ako sa buhay na pinili niya. Kahit na taliwas sa paniniwala ng iba. Masaya pa din ako sa kanila. 

Si Errol may sarili ng bahay na hinuhulugan. Kumikita din siya sa passion niya sa anime drawing. Talagang nakakahanga ang buhay niya. Nakapasa siya ng Architecture at nakagraduate. Naging architect pero mas pinili niya pa rin ang Anime Drawing. Ang taas ng paghanga ko sa kanya. Ibang klase magkaroon ng awesome friend.  Binibigyan ako ng new experience kahit na magkausap lang kame at pati na rin ng mga new ideas para sa buhay. 

Blessing na sa akin na nagkausap kame muli. 

Dako naman tayo kay Macoy, ang henyo kong kaibigan pero tamad. Mabibilib ka naman sa kanya dahil lahat ng bagay ay nalulusutan niya. Nakakahanga. Madiskarte kasi tong gagong to. 

Natutunan ko sa kanila na siya ay giving person, siya yung may quality relationships sa tao. Sa brain benefits niya. Grabe. Para akong nagkaroon ng friend na utak lang walang mukha. Oo totoo naman. Malaki naman talaga ulo ng kaibigan ko. 

Tinaasan ko talaga ang standard ko kapag nakikita ko sila. Sobrang inspired ako sa kanila. Love  na loveko din sila. Si Macoy din ang nagturo saken na ang buhay hindi boring, yang kupal na yan ay always learning and growing. 

Kung natututo din sila. Mas natututo ako sa mga bagay na shinashare nila. Thankful ako sa kanila. Super positive nilang mag isip. 

Di niyo ba alam. Si jestine at si Macoy palaging pinapansin ang kapayatan ko o ang kalusugan ko. Hindi naman ako nagdodroga. Ang tagal ko lang talaga tumaba. Tamad lang talaga umusbong ng katawan ko. haha Kung kasama ko sila palagi ay malamang mas gaganahan ako mag exercise. It’s fantastic for my health and wellness in being with them.

To summary,

Siguro may mas magaling pa kayong friend kaysa sa akin. May mas maganda pa kayong story na masshare.

Ang saken lang. Mahirap talagang kalimutan ang mga kaibigang nagbigay ng pagmamahal at tawa saten. 

Dahil biniyayaan ako ng mga magagaling at matatalinong kaibigan. Inaasahan ko na marami pa akong magiging kaibigan sa nilalakad ko ngayon. Yung mas susubok pa sa kakayahan ko. I-chachallenge pa nila ako. Tawanang walang humpay pa ang pagsasaluhan namen. Syempre willing den naman akong magbahagi sa mga taong nangangailangan ng tulong ko. 

Ipapangako ko na ako naman ang magbibigay ng inspirasyon sa kanila. Di palaging sila nalang palagi. Ako naman ang tutulong sa kanila. Ako naman ang titingalain nila. Joke. Ipagmamalaki nila ako sa bawat barangay. hahaha

De joke. Sila pa rin ang inspirasyon ko. Ayoko ng kaibigan na kailangan ko pang magpa-impress. Kung ano lang ang suot ko. Yun lang. Ang kailangan ko ay yung mga taong masaya sa gitna ng problema. Pangarap ko ay pangarap din nila. 

WE HAVING A PARENT CELEBRATION, LOVE STAY HIGH

After 3month, Natuloy din.

Siya si Miaca. Ang anak ng kumare ng nanay ko.

Siya yung maputing babae na kasama ko kagabi yung kala nila dagang kosta sa pagkatahimik. Kala ko mapapagod ang bibig ko sa kakakuda sa kanila, hindi pala. Hahaha

At sa wakas, nakausap ko na ang ‘babaeng bond paper’ na yun. Di naman sobrang puti ng tatay niya, bat ang puti niya. hahaha Siya nga pala ang anak ng kumare ni Mama na si Tita Magda. Inulit ko lang yung sinabi ko sa una. Haha

Matagal ng nire-request ni Mama saken na kilalanin ko siya. Wala lang talaga akong time. Siguro ganun talaga kapag ubod ng gwapo. Katulad ko, focus ako sa passion ko, priorities, relationship with my family and also to my girlfriend. Dedma lang talaga saken ang ibang babae. Hahaha de Charot.

Bago ang dinner na to.

Umusok ang insidenteng ito nung gala kame ng gala ni mama. Diba nga, hilig kong i-treat si Mama sa labas. Tiyempo friend ko si Miaca sa Facebook. Di ko na maalala kung kelan ko siya naging friend sa social media. Utang na loob naman kasi., halos palaging 50 person ang friend request ko sa fb. Araw aaraw ganun. Kakasawa. Hahaha joke! Wala na akong maalala. Basta ayun. Bali nababasa siguro ni Miaca ang mga post ko sa lahat ng mga dinner namen ni Mama.

(Additional: Kaya palaging natutuloy ang alis namen ni mama, puro kasi malalapit na lugar lang naman ang pinupuntahan namen kaya keri pa ng paa niya ang mga ganung walking.)

Sa di inaasahang milagro, nagko-comment din si Miaca minsan sa mga post ko about sa alis namen ni Mama. Siyempre ninang niya mama ko eh. Gugulpihin siya ng mama ko kapag di siya nakialam sa lamyerda namen ni mudraks. hahaha

Then isang araw, pumutok ang balita kina Miaca at alam niyo naman na may pagka chismaks si mama kaya nagkwento  saken siya na nagkaproblema daw sila sa family nila.

So, nagstart ng magkamustahan kame sa internet. Tanong tanong lang ng ganito o ganyan kung okay ba lagay ng kanya kanya naming parents. Kamustahan kame ng negosyo, investments, koneksyon at iba pa. hahaha Sa convo namen, may kutob na ang isa’t isa na trip naming gumala with our parents kasi nga parehas naming love ang mga mudrakels namin. Ito yung tipong  mas sulit kapag grupong masaya, mas hataw pa. Parang ganun yung vision namen sa usapan.  At sa mahabang interviewhan with her, buti naman tinamaan namen ang topic na iyon. Ang gumala na  nga para sa parents namen. (nagkakahiyaan lang talaga sa una.).

 Itong babaeng binabanggit ko. Bata palang kame dumadayo na siya sa lugar namen para maglaro ng Ragnarok. Gamer siya noon, ako siguro Counterstrike lang alam ko nun pati suntukan at breakdance. Hahaha At Alternate din minsan kame sa bahay nila,  minsan din naman sinasama ako ni Mama sa bahay nila para bumisita. Medyo mahiyain pa siya nun. (Hanggang ngayon naman pala). Napansin ko siya noon, tumatawa ng walang sounds. Parang tanga lang. At ako naman, talagang makapal pa talaga ang mukha ko sa kahit na anong larangan ng buhay. Mapa-pamilya, boss o barkada. Bihira kame magkwentuhan noon. Siguro nga dahil mukha talaga akong presko noon, na mahirap i-approach. hahaha (Pagbigyan niyo na, blog ko to). Or siguro makakausap ko siya kapag inutusan ako ni mama na iabot ang baso sa kanya. Sa paraan na iyon, nakausap ko na siya nun. (Ate, eto po yung baso niyo sabi ni mama.) hahaha Ate tawag ko. hahahaha

At nung gumraduate na ako sa high school, nag-aral naman ako sa TUP o Technological University of the Philippines upang kumuha ng kursong kung ano ano nalang. haha Nakita ko ulit siya dun. Dun din siya nag-aaral. Nung time ng enrollment, halos laitin ako ng babaeng yan dahil sa kursong kinuha ko. hahaha May pagkamahangin din pala siya. Or concern lang siya sa katangahan ko. Pero wala eh. Yun na nakuha kong course eh. Kaya tinuloy ko na. Kung di  lang talaga magkakilala ang parents namen, na-muay thai ko na siya sa entrada niya saken nung first day ko sa college. hahaha Kainis eh.

Anyways,

Talagang may access ang mundo namen dahil nga din sa iisang University at magkumare ang parents namen.

Punta na tayo sa kasalukuyan.

Biglang dumating ang panahon, nagkausap kame sa messenger kung ano na ba ang ganap ng sangkatauhan.  Blah blah blah. Di na nagpatumpik tumpik pa. Pinag usapan na naming gumala. (yung kaninang nabanggit ko).

Dapat talaga, nung December 2016 pa siya makakauwi dito sa pilipinas.(eh maarte siya masyado haha) Ang set-up sana, pag uwi niya rekta na kameng dinner kagad. Taray diba. Nagpa-plano na kame nun about sa dinner date with our parents pero di pa talaga final kasi nga medyo busy busyhan ang aura ko. Di pa alam kung saan gaganap. Sobrang dameng napag-uusapan na excited na excited na kameng simulan ang game plan. Kaya nitong Sunday February 5 2017, Tuluyan ng nakulayan ang drawing naming plano.

Iba siguro talaga kapag para sa magulang ang gagawin bagay, ano po?

Sa usapan namen, meron talagang flowers na bibilhin at mag-e-exchange kame na ibibigay namen sa parents namen. Kasama yun sa plano. Napa-oo nalang, baka naman siguro mabago pa ang plano kapag nandun na. Ako ang maghahanap ng kakainan or place then siya na bahala sa next na happenings. Pwedeng mangyaring kasunod, spa or nood movie nalang. Matino naman ang plano. As usual.

Fast forward naten.

Yesterday,

Humanap ako ng place na midway ng Pasay City t Espana manila. Sa haba ng usapan namen. (Kahapon lang ako nakahanap.)  Hahaha Request niya kasi na sana sa easy way kaming lahat magtagpo.  May nahanap ako sa Internet na ramen sa Quezon city. Pero di siya pumayag. So so layo layo daw. Inalok ko sa San juan. Medyo malayo din daw sa kanila. Iniisip niya kasi, medyo pilay pilay na din ang nanay niya. So, buti nalang, may nahanap akong matino at yung mismong reviews  sa internet mukhang maganda naman ang mga feedback. Wala na akong nagawa pa. Ayun nalang talaga. Pwede na yan.

Ang napili. Dun sa Trinoma. Nagkasundo ang lahat. So, okay na kame dun. Fight.

1pm palang ng tanghali ng sunday, nagtext na siya sa akin na bibili na daw siya ng flowers. Shet bigla akong kinabahan. Oo nga pala. Tinotoo na nga niya yung plan. hahaha This past few weeks kasi, nag-uusap na kame ni Angeline about sa plan namen ni Miaca. (Si angeline na girlfriend ko po, para sa mga di nakakaalam). Hindi ko agad nasabi kay Angeline ang plan namen kasi sobrang naging busy ako. Kaya nung naalala ko nung kumakaen kame sa labas bago pa ang lahat. In-open ko na kay Angeline about sa plan. Wala naman akong sinekreto sa kanya. Sinabi ko naman ang buong napag usapan. May konting misunderstanding pero in-explain ko pa din. Sense ko naman na medyo nagseselos siya pero sabi ko nga sa kanya mismo nung magkaharap kame, wala naman akong gagawing masama na makakasira sa relasyon namen. Ang pagseselosan lang nman daw niya na hindi siya kasama. Yun lang naman. Walang dapat pagselosan at lagyan ng issue. Matagal ng magkakilala sina tita Magda at si Mama ko, o ang mga magulang namen. Magkaibigan kame. Kaya okay lang naman na di siya(Angeline) muna sumama para mapag usapan din talaga ang mismong history ng tribo ng Estrella at Teope. hahaha Para na rin siguro maganda lang ang flow ng usapan. Nextime nalang siya. Pumayag naman si Angeline sa napagkasunduan bago kame umalis at alam ko naman na di pa niya medyo accept ang truth sa plan pero tinuloy ko pa rin kasi nga, wala naman akong tinatago o masamang balak. Simple gathering lang naman yun para sa mga parents namen ni Miaca.

Balik tayo dun sa flowers, medyo umatras muna ako ng konti tungkol dun at sinabi ko nalang kay Miaca na “ngayon ko palang gagawin na magbigay ng flowers kay Mama”. Ang ibig sabihin lang nun, totally nahihiya ako at syempre may girlfriend akong maiinggit or mag seselos . Na-appreciate ko ang effort ni Miaca dahil nga sa ibang bansa siya nagwowork. Bumabawi lang talaga si gurl. Sobrang malapit ang loob niya kay Mama. About ulit  sa flowers na yun, iniisip ko din siya. Sabi ko nalang sa sarili ko, “Di bale ng hindi flowers  ang ibigay ko pwede na iyon” Naisip ko na nga lang siguro.  Pero no choice na e. Pumayag nalang ako. Sige na. Basta yun nalang piliin ko  , gift nalang na nakawrap kung sakali, yung tipong mabilisan ang pagkabalot, just like SM store . Kaso yung naisip ko na iyon, di ko naman nai-send yung text ko sa kanya at ang suma ng lahat baka di na ako makakabili ng flowers kasi nag aalangan ako. Kaya aruy ako. At naubos ang time ko sa bahay kaya nagdecide nalang ako doon nalang mismo sa Trinoma ako bibili ng flowers. Wala na e. Di nasend ang text eh. Ang gulo ko.

At ayun na nga, lumarga na kame papunta sa venue. Ang Team Estrella pa mismo ang naunang umalis sa bahay pero kame pa din ang huling nakarating doon. hahahaha Sobrang bagal maglakad pala talaga ni Mama. Naawa ako ng burberry light. Pinapatawa ko nalang siya habang naglalakad kame na kahit papaano ganahan siya maglakad.

Hate na hate ni Mama ang umakyat at bumaba ng overpass. Kitang kita ko talaga kay Mama ang haggard kaya inaakbayan ko nalang siya pero ayaw niya din. Mabigat daw kasi ang kamay ko. Nasa 20 tons. Kala ko magiging effective na bumilis ang lakad ni mama kapag nilagyan ko ng konting push. Hindi pala. lalo lang nagalit saken. Beastmode kagad si mama kapag naiirita. hahaha

At ang hinihintay na. Eto na.

Pagkatapos bumiyahe. Nandun na kame. Nagkita na sa mall. Didirecho na sa Ramen store. Bumili na talaga si Miaca ng dalawang flowers. (Nakakahiya ako). Medyo natagalan ng konti kasi hinanap pa namen ang Hanamaruken Ramen sa Trinoma. Bagong store lang pala iyon doon. Pati mga gwardiya dun, di pa nila alam yung binabanggit nameng keme. Nakakaloka din sila eh.

During ng dinner. Masaya ang usapan. Sobrang saya. Isipin niyo ah, kame kung magusap kame ni mama sa bahay para kameng nagde-debate at nagtatalo palagi, pero sa awa ni Papa G, naging kalmado ang ambience ng usapan. Chill lang si mudra. Story telling din si Tita Magda. Nalaman ko. Bihira lang palang magkwento si Miaca. Totoo pala talaga. Kailangan mo pa siyang tapikin para magsalita. Hahaha Charot.  So, ako na ang bumangka sa usapan ng gabing iyon. (hayup ambida ko, oy di naman, nanguna lang) Ayaw nilang magtanong tanong kaya binalasa ko nalang ang mga baraha ko at binigay sa kanila ang mga topic. hahaha (Ang lalim). Kaso nabitin ako sa ginawa kong chika eh. hahaha

Masarap ang vibes kapag nakakabawi sa pamilya. Seryoso po. Sa totoo lang. Bawing bawi ang oras na nawala ako sa bahay ng ilang araw kapag nate-treat ko naman si mama na kumaen sa labas. Di man gumana ang skills ko sa communication dahil medyo pagod ata silang tatlo sa maghapon, malamig din siguro ang panahon, at di umubra ang mga jokes ko. Okay lang, nakuha ko naman ang mga taste na topic nila. (pero parang hindi ata).

Sa ganoon, maganda na baraha ko nun kapag tuloy tuloy ang usapan, pwede nakong bumoka ulit. Halos saglit lang kame sa Hanamaruken na yun. Elegante ang store lalo ng ng interior design kaso nga lang gusto na kagad gumala ng mga kausap ko. mantakin niyo yun, ninanamnam ko pa kaya yung noodles ko. Pakasamang puso nila. Ang sarap sarap keye.

But shet. Ang saya talaga.

Para sa akin, hindi biro yung salain ko yung mga buhay buhay ng mga parents ko sa kapiranggot na oras na iyon. Habang pinakikinggan ko ang mga kwento nila tungkol sa mga struggles at hirap nila sa pagpapalaki ng bata or sa amen. Biglang nadagdagan ang porsyento sa isip ko sa mga responsibilidad ko sa buhay. Unti unting nanliit ang work ko ngayon kaya nasabi ko nalang sa sarili ko “Hindi sapat na nasa Taikisha lang ako, dapat doble or triple kayod pa.” Purong pagmamahal ang nararamdaman ko sa tuwing nagbibigay sila ng hanash na advice nila. Parang may bumabagsak na malamig na tubig sa ulo ko dahil naliliwanagan at nahihimasmasan ako sa magiging buhay ko kapag nag-asawa na ako. hahaha It’s sounds scary for me. Seriously. hahaha. Takot pa ata ako sa responsibilidad. haha Tunay nga talagang mahirap pero masaya daw base sa kwento nila. Ako pa naman, ikwento mo lang sa akin, i-identify mo lang saken ang suspect then para sa akin, malalim na ang kahulugan nun kung seryoso mong sinalaysay sa akin iyon. Ganun ang impact sa akin ng mga chika nila kagabi. Interesado ako ng bongga makinig.  Feeling ko nga eh, para akong nagbubuklat ng comics sa mga kwento nila. Di ko talaga binitawan yung pakikinig. Saya lang. Take note, saglit lang ang bonding namen na iyon, paano pa kaya kapag whole day pa at may alak. Gawdamn. hahaha

Sa kalagitnaan ng conversation namen. Tumatawag sa phone ko ang girlfriend kong si Angeline. Ugali niya yan na palagi kong sinasabi sa kanya na magtext nalang siya. Bakit tawag  pa. Mababasa ko naman ang text niya diba. Medyo napikon ako dun. Palagi niyang ginagawa yan.

Move on to that.

Natapos na kame sa ramen. Busog ako. Ewan ko lang sila. Di nila inubos ang food eh.

At out na kame dun sa Ramen.

Lumipat naman kame sa isang store na nakalimutan ko ang name. Basta maraming ek-ek na quotes and saying sa dingding. hahaha Ang store na yun, karamihan matatamis ang binibenta. Okay naman para sa akin yung matatamis. Ayoko lang ng sumobra. Natatakot lang ako sa diabetes. haha
Sa totoo lang, nabitin ako sa mga nangyari. Di ko masisi sila. Di rin nila gusto iyon. Nextime nalang ulit. Marami pa sana akong nakaimbak na  tanong pero di ko nadeliver lahat. Dala ng ayokong magkamali ng sasasabihin sa kanila. Pinag iisipan ko ng mabuti ang mga wording ko. Takot akong makapagbitaw ng maling salita. Hindi ko naidura lahat sa kanila. hahaha
Di ko makakalimutan ang gabing iyon.
Ang wish ko lang ngayon. Makasama ko pa sila Mama ng maraming beses sa mga gathering. Pati sila Miaca and tita magda. Maarami pang events na dumating na kasama sila. Kasabay ng family nila Angeline para maayos na ang lahat. Wala namang gulo. Si Angeline lang talaga ang magulo.  Sana maging matured na yung girlfriend ko.  Pero mahal na mahal na mahal ko pa din siya, anumang sitwasyon.
Dinggin ng puso ko ngayon. Ang saya saya. Nabago ang buhay ko sa lahat ng nangyari. Sobra akong grateful sa nangyari.