Sumulat ako upang malaman mo ako’y tapat pa rin sayooooo!
Kanta yan ni Rey Valera na walang kinalaman.
Ang totoo niyan.
Sumulat ako sayo dahil gusto kong ipaalam na isa na akong
miyembro ng LGBT? Sana matanggap mo po ang naging desisyon ko. Hahaha joke
lang.
Uunahan na po kita. Siguro sasabihin mo po na naman na parehas
lang to ng ginawa kong sulat sayo noon. Yung puro kwela lang walang halong
serious things. Ito halo-halo na. Karambola na to. Marahil marami akong
magiging kaparehas ng sulat tungkol sa mga ina nilang lahat. Ang masasabi ko
lang sa kanila “NEW’ng lahat”. Haha Orig ang gagawin ko.
Ngunit ipinapangako ko na sasabihin ko lahat ng ito dahil binabagabag
na ako ng konsensya ko. Pasulong kong aayusin ang lahat. Ang dami kong
pagkakamali sayo, Mama. Ang dami kong pagkukulang sayo. Kasing dami ng tao sa
edsa na nagrally kamakailan lang. Kulang ang salitang sorry sa mga nagawa kong
kasalanan sayo. Dahil minsan din,naguguluhan na ako kung sino ang dapat magparaya.
Minsan ako’y naguguluhan na nasasaktan pa. Im just flat out tired of having to
drag myself along when Im even sure its
worth it. Alam kong dapat ako ang maunang gumawa ng kaayusan sa gusot pero
hindi ko magawa yun. Kaya nagdadahan
dahan ako ngayon. Kailangan ko lang siguro ng kaunting pahinga. A time to catch my breath and recharge my batteries. Kasi
hindi maiwasang tangayin ako ng galit at init ng ulo. Nakakapagsalita ng hindi
maganda tungkol sayo. Pagpasensyahan mo na ang amo ko. Nahawa lang po talaga
ako sa kups na ugali niya. Bitch yun eh.
Gusto kong lumuhod sana sa harapan mo. Medyo exagge pero
wala na akong maisip na paraan para magsorry. Gusto kong magsumamo sa harapan
mo. Pero kinakain ako ng pride ko. Nilalamon ako ng yabang o di ko alam kung
takot ba ito. Alam kong magkakamali pa ako sa mga susunod na araw. Sa mga
susunod na buwan. Sa mga susunod na taon. Pero hindi pa to ang huling
pagkakataon para itama ko ang mga baluktot na pananaw ko. Hindi pa tama ang
landas ko pero bawat hakbang ko ay pinag iisipan kong maigi. Sorry po kung ako
ang nanakit ng damdamin mo sa mga pagkakamali mo sa buhay. Na minsan feeling ko
mas magaling pa ako sayo. Kahit na minsan mukha akong demonyo sa paningin mo. Lahat
na yata ng alyas ng demonyo ipinangalan mo na sa akin. Gusto ko sanang maghain
ng petisyon sa korte upang ipawalang bisa ang pagsasalita ng masama sa anak. Joke
lang. Tatanggapin ko nalang po lahat ng iyon. Aminado akong minsan natitiis ko
tanggapin. Minsan hindi ang mga ganung pagkakataon. Ngunit kakayanin ko hanggat
kapiling pa kita. Nasasaktan din ako dahil noon binubugaw mo ako sa mga
foreigner. (Charot. Joke lang may maisingit lang) . Alam kong alam mo rin na noon
naisip kong bumitaw sayo. Lumayas at magpakalayo. Nagdedesisyon pa nga ko kung kelan
ba dapat bumitaw? Kapag kaya ko na ba o kapag hindi ko na kaya? Parehas palang
mali. Medyo humuhgot lang po ako. Sa totoo lang. haha
Gampanin mo na gawing manhimasok sa pamamagitan ng
pangingialam sa pag aaway ng magkakapatid. Naiinis ako sa ganung bagay. Sorry
kung noon hindi ko iniintindi ang ganun bagay. Patawad kung nirerecord ko pa sa
cellphone ko na N70 yung mga sermon mo noon. Hihihi Pangmotivate ko din po yun,
Mama. Sarap din kasi sa tenga. Ngayon naniniwala na akong walang kwarto sayo
para sabihing mali ka sa ginagawa mo.
Mas mahalaga pa ang relasyon ko sayo kesa sa trabaho ko
ngayon. Paano ko nasabi? Ngayon may trabaho ako. Wallet ko lang ang mayabang
hindi ang pagkatao ko. No sense of fulfillment. Kumbaga.
Ilang oras ba meron sa isang linggo? Nakakalimutan ko ng
makipag usap sayo. Natatakot kasi akong magkamali muli eh sa tuwing nag uusap
tayo eh. Nagtataasan ng boses. Umiinit ang mga sentido natin. Gusto kong
mabalik ang simpleng usapan naten. Simpleng relasyon. Maging payapa at tama. Mag
usap tayo tulad ng simple things like funny memories kahapon kanina at ngayon, mga
mutual friendships mo, personal success stories ko, and other kinds of happy
news make for light conversation. I want to tell you that i were thinking about
you and that I love you and appreciate you. So muuuuch.
Alam ko na single mom ka. Wala kang asawa noon pa man nung
mga bata pa kame. Parang hindi ko pa yata nababayaran lahat ng ibinigay mo sa
amin dahil minsan ay kinakapos talaga ako. Nagigipit sa mga gastusin. Sa sarili
ko palang. Naiisip ko nalangminsan na paano kaya kung ako ang nasa posisyon mo?
Ipinikit ko ang aking mga mata at nilawakan ko ang aking imahinasyon. Inimagine
ko na ikaw ay ako. Ang sagwa palang ng malaki ang tiyan Mama. Joke. Hahaha Pinagsisihan
ko ang mga bagay na sana naisip ko bago ako nagbitiw ng masasakit na salita laban
sayo noon. Napakasuwail kong anak at lapastangan. Ganunpaman, gwapo pa rin
naman ako sa paningin mo. Doon nalang ako nakabawi. Kahit na ang relasyon natin
ay parang MMK episode na super heavy drama pero marami akong natututunan
hanggang sa tumatagal. Narealize ko na there’s a fine line between lending a
compassionate ear and getting sucked into our negative emotional drama. Nagpapasalamat
ako sayo. Alam ko kung paano mo ginawang araw ang gabi para sa aming
magkakapatid. Para sa mga anak mo.At para sa mga pamangkin mo. Para lang
mabigyan kame ng magandang buhay. Ang turing mo sa amin ay paring ihi, hindi mo
kame kayang matiis. Ikaw ang inang minsan nabibigyan namin ng sama ng loob.
Pinapaiyak. Pinapaalala. Sometimes, I judge you harshly. Sorry po. Wala kang
katulad talaga. Sobrang lakas ng tama mo sa amin. Ikaw ang guro ko sa buhay.
Ikaw ang gabay ko sa buhay. Good model ka ng isang matalino at matapang na ina.
Namomotivate ako sa tuwing sinasabi mong “ano ka Jr after 5 years? Ang bigat ng
impact sa akin nun Inay. Ikaw ang nagluto at naghain sa hapagkainan ng
karunungan at aral para sa amin. Ikaw ang tagaagapay sa pamamagitan nang
pagbibigay ng payo at babala. Lumalaban ka pa rin kahit butas ang bulsa mo. Sobrang
laki ng impluwensya mo sa amin. Napakahalaga ng pagmamahal mo sa amin.Nahihiya
akong sabihin na mama's boy ako sa iba kasi lagi tayong nag aaway. Gusto ko
sanang tawaging ganun talaga.
SECOND CHANCE
Sana po bigyan mo po ako ng second chance. Isa pang
pagkakataon na baguhin ang mga pagkakamali ko.
Binigay mo sa akin ang mga bagay na nagpapasaya sa akin para
wag ko lang hanapin ang kupal kong ama. Wala na akong hihilingin pa kundi
mahalin mo nalang ako sa gusto kong tahakin. Sana sa muli nating pagdadaupang
palad. Maitama ko talaga. Nakalimutan kong yakapin ang pagkakaiba nating mag
ina. Nakalimutan kong irespeto ang bawat point of view naten sa buhay. Nakalimutan
kong tawanan ang mga sandaling pag uusapan naten. Ginamitan ko ng init ng ulo. Ang
oa ko minsan magreact. Imbes na magrespond mindfully. Karugtong ng kinabukasan
ko ang relasyon ko sayo. Inaamin ko nagtatalo minsan ang obligation ko at ang kagustuhan
ko sa buhay. Damay minsan ang girlfriend ko. Natatalo din minsan ang takot at
pagsasabi ko ng totoo. Ayoko kasi minsang madisappoint ka eh. Namimiss ko na
kagad ang tawanan natin. Huhuhu (ang arte)
Kapag sinasabi mong panget ako, hindi ako tinatablan. Yan
ang namimiss kong joke mo.
Bago ako magsettle down sa kasal. Aayusin ko muna ang mga
pagkakamali ko. Bago ko pa i-combine ng simbahan ang pangalan namen ni
angeline.
Bago ako mangrape este mambuntis. Aayusin ko lahat ng ito, paisa-isa.
Walang perpektong magulang pero makikipagtulungan ako sayo.
Walang halong acheng acheng.
Tinuturing kita bilang isang ginto. Ikaw ang salamin ko. Maghahalo
ang langit lupa impyerno. In in impyerno kapag tayo ang nagsama.
Hiling ko lang sa mga tala na mabuksan ang pinto ng maayos
na relasyon naten. Mabalik ang pagmamahalan at matuto tayong magpakumbaba.
Sana matuto ka ka ding magpatawad, at habaan mo pa ang
pasensya mo sa akin. Sana hindi na big deal sayo magsorry. Oh sorry!
Here’s the catch: I need hundreds of wins to get our family
a champion, my ultimate goal. But, as i work my way through the bracket, I can
celebrate each one of those wins, making the journey fun, instead of such a
huge chore. So hep hel. Hurray!
Ito ang babasahin ko sa tuwing mag aaway tayo. Marami pa
akong dapat isulat tungkol sayo kaya gagawan ko pa to ng part 2 dahil masaya
ang journey na to.
Your turn Mom, sayaw lang tayo ng sayaw sa buhay.
No comments:
Post a Comment