MORE REVISED. MORE CHANCES OF WINNING

Nagsimula ang buhay ko isang blankong papel.

(intro yan para kunyare maganda ang sulat ko ngayon.) hahaha

Hinding hindi maipapaliwanag ng mga magagaling na experto ang sayang nadarama ko noong nabili ko na din sa wakas ang simpleng pangarap ko sa buhay.

Ito ay ang….dan dan dandaaaaaan.. Ang mahiwagang “Roller Blades”. haha

Ang saya ko? alam mo? ay para akong binili ng ermat ko ng bagong sapatos na mamahalin ang presyo. Ganun ang feelings. Katumbas din ng saya ko nung gumanda na ang pagdumi ko. Success!

Wala ng hihigit sa kaligayahan kapag panatag tayo sa binili naten. haha tama!

Nagdesisyon akong bilhin ito para na rin may exercise akong sinusunod. Ang hirap kasi ng walang batayan sa pag eehersiyo eh. Minsan di ko na napapaganda ang hubog ng katawan ko dahil sa katamaran ko. haha Saka para magamit ko din sa videography ito.

Ayun.

Kaya nagpakundisyon lang ako ng konti sa bahay pagtapos bilhin ito, konting sight sight sa youtube ng mga tricks at basics kung paano gamitin ang rollerblades ng “matino”. At dumirecho na ako sa pinakamalapit na complex sa city namin. Pero bago ako makarating doon sa paroroonan. Naka-ilang semplang, dapa, na rape ako, minolestiya ako ng mga tambay, sinamantala nila ang kahinaan ko, binastos nila ako verbally. Joke. basta naka-ilang bagsak muna ako dahil di pa ako marunong lumundag sa putang inang mga humps ng bawat street namen. Masaya ang naging experience ko ngunit nakaka-kaba kasi may konting risk factor ang ganitong toy. Nasabi kong may risk factor para convincing naman pakinggan.

Kaya unti unti kong napag isip isip. Habang tumatanda tayong lahat, I mean, nadadagdagan ang edad natin. Mas lalo tayong nag-iingat. Mas lalo tayong nagiging observant sa sitwasyon o bagay bagay na papasukin naten. Hindi nagpapadalos dalos kumbaga.

Ganito kasi ang mga na-notice ko sa activity na to.

Sa pag ikot ikot ko in a hundred times sa complex gamit ang blades. May nakasalubong kagad akong mga  limang batang chewbacca este makukulit na mahilig din sa blades. Alam mo sila, kahit saan mo sila dalhin. Kahit saan mo sila padaanin. Nalalagpasan nila. Ganyan din ako noon, wala din akong takot. Noon kaya, sumasabay pa ako na nakahawak sa likod ng tricycle para mas bumilis ang takbo ko ng blades ko. Pero ngayon, alam natin na delikado yun. Kaya sabi ko sa sarili ko.

“Shit naman, grabe. Sana naging kasabayan ko sila sa pagpa-practice noon, eng geleng eeeh” haha

Nakakatuwa kasi, makikita mo sa mga kilos nila na wala silang katakot takot. Parang di sila nanonood ng mga Nega na balita sa telebisyon at radyo. Wala pang phobia. Di tulad ko. Nakahiligan ko at nagbabad pa naman ako ng ilang taon sa mundo ng breakdancing na halos buwis buhay ang mga moves and tricks namen noon tapos ngayong nagkaroon ako ng rollerblades. Bumili na din kagad ako ng gears/protection sa katawan. Syempre alam niyo na ang kasunod. Ang unang iisipin ko. Paano kung madali ako dito? Paano kung makomang ako dito? Paano kung ma-Anderson Silva ang paa ko kapag nagkamali? Oo na, nega na. Pero nag-iingat lang po talaga.

Yun ang sinasabi ko kanina na habang tumatagal mas lalo tayong nag-iingat. Kapag syempre nagta-trabaho na tayo. Ayaw natin pumasok sa trabaho na may pilay at baldado o paralitiko. Ang eksaherado ko man pakinggan pero sana magets niyo ang topic ko ngayon. Nag iingat lang po tlga.

Bigla kong na-realize na kalahati ng buhay ko ngayon ay “Revision”. Ang mga pagkakamali ko noon na unti unti ko ng tinatama. Mga kinakatakutan kong sitwasyon noon, ay pilit ko ng nilalabanan. Yung mga kinahiligan kong sports noon na nagfailed ako. Binabalik ko lang ngayon. Revised lang. Ang sarap maging bata na nag-eexplore at nagsasaya lang tayo. Habang tumatagal at nadadagdagan ang responsibildad ng tao. Kadalasan, mas lalo nating iniisip na mapanganib ang mundong ating ginagalawan. It’s very wrong.

Isa akong taong gutom palagi. Ayokong sumama sa busog na tao. Ayokong ihain sa kanya ang di pa niya nadanasan from all different walks of life. haha Di ako mayabang na tayo. Di ako sakim, tantado. Minsan naisip ko na kailangan ng lahat ng tayo na maging “gutom.” Gutom sa kaalaman. Gutom sa pagmamahal. Gutom sa pagtulong. Gutom sa exercise tulad ko. Blah blah blah. At di deserve ng mga busog ang kaibigang gutom. Tandaan niyo yan. Kasi kung irerevised ko lahat ng chapter ng buhay ko. Ang dami kong nasayang na oras sa pagkukumbinsi sa mga taong ayaw matuto. Kung di sila ngayon kikilos at ang sarili nila ay tutulungan, malamang bukas ay nganga sila. haha Hindi pwedeng sa lurk lang ng corner ng mundong ay “ang gutom ay tatahimik nalang”. Sorry sa pinaglalaban ko. hahaha

Kaya naman sa sports ng skating.

Kakaibang mundo ang bumabalot sa akin ngayon. Ito na ata ang sinasabi ni Pareng Steve Jobs na “Connecting the dots by looking backward on your life”. Binalikan ko talaga lahat. Kita niyo naman.

Ang saya. Tengene.

Minsan sa aking pag iisa. Maiisip ko muli ang trabaho ko na alam ko namang inaaliw lang naman ako nito upang maging abala. Ubos na sentimiyento ko para sa trabahong kong ito. Panahon na para kumalas. haha

Ito ang simula ng revision ng buhay ko. Kapag nag-Sayonara na ko sa mundong ito. *insert Next in Line song* Pero wag naman po muna sana, Lord. Kailangan sa pagharap ko pintuan ng langit. Presentable ako sa Panginoon. Dala ko ang resume ko na may lamang maayos na soul. Dala ko ang resibo sa mga ginastos kong oras. Dala ko ang puso ko. Wala ng revise revise pa kapag nag-present sa langit. Makalangit man pakinggan na parang balasubas kasi sa akin nanggaling hahaha pero yan ang papel ko dito sa magulong earth.

Ang dami dami dami pang pagbabago mangyayari “Now”.

Kaya nararapat lamang na sabayan ang malaking pagbabago.  *Samahan mo ko Peter Cayetano. Baguhin natin ang bayan*

Ang dami ko kasing planong hindi naman nai-implement. Katamad eh. haha

Kaya ngayon.

Bawat hakbang may correction na kalakip. Saan man mapunta laging may editing na sasalubong panigurado. Sa mga sisita sa mga gagawin ko. Okay lang yan. Leche ka eh.

When the whole week is about to end, parati ko pala dapat nire-review ang mga nagawa sa buong linggo.

Rethink. Rethink. Rethink.

Actually, hinahanap ko nga ang ginawa kong framework para sa mga pangarap ko ngunit parang nawawala ata. haha

Sa bawat bundok na aking naa-akyatan, mas lalo kong natatanaw ang ganda ng buhay. Tunay ngang ang kapangyarihan ng lahat ay “talino at karunungan” na pwede nating maging sandata sa pamumuhay araw araw. Additional nalang ang pagiging malikhain.

Ang buhay ko ay isang blankong papel na puno bura ng maling desisyon. Ngayon umaahon na.