OOOH I THINK THAT I FOUND MYSELF A CHEERLEADER

Imbitado ka sa Birthday Celebration ko. Just celebrate good times, come on!

Anyways-hi-waist. 41 Days pa naman bago ako magbirthday. Wala naman ‘tong pinagkaiba sa birthday ng pangkaraniwang tao. Walang arte. Ang araw na kung saan bawal akong magcomment ng negative, bawal akong magalit kasi birthday ko,feel na feel ko ang birthday ko kapag malakas ang tugtugan na bumabayo na ang bahay namen, masaya rin nung tumanda na ako, nauso na sa katawan ko ang alak. Ang araw ng birthday ko kung saan uso na ang notifications, hindi na uso ang regalo.

Nakatapat ang araw ng buhay ko sa gitna ng taon. Marahil ito ang markang pula para mapagtanto ang nangalahating achievement ngayon taon. Magnilay nilay na.

May pagkabaliw din ako ano?

Sumasagi ngayon sa aking isipan kung dapat bang magpakarelihiyoso ako sa Facebook para lamang magkaroon ako ng papuri sa tao. Or kung hindi naman, tadtarin ko sila ng makulit kong isipan sa pagpapatawa sa bawat status ko. Or kung hindi naman, magdonate ako sa charity ng natitira kong pera para may balik! Ewan ko lang sa arte kong to kung bibigyan ako ng award sa gawad urian 2015 para lang sa birthday ko.

Oops, Oops, Oops,

Mali yan. babalik pa rin ako kung ano ang una kong minimithi. Hindi ko po gagawin yan. Go for goals pa rin.

*Kumaen muna ako ng Cream-O*

Huminto muna ako saglit. At nagtanong sa sarili, saan na nga ba ako?

Hindi ganun kaengrande ako maghanda sa mga nagdaaang birthday ko. Simpleng salo-salo lang masaya na ako. Ikanga ng mga matatanda, maitawid lang ang kaarawan ko ay sapat na para magpasalamat sa buhay.

May isang bagay lang na tumapik ng kaisipan ko. Kung titignan ko ang mga kasama ko dito sa opisina, marahil ang mindset nila sa bawat araw ay ganito.

“Sana hindi pumasok si Boss ngayon”

“Naupload na kaya niya yung mga pics namen kagabi”

“Marami na namang gagawin ngayon, OT na naman asar”

“Sana makasabay ko si crush maya”

“Sana may sahod na”

Ilan lamang ito sa mga common na kataga ng mga empleyado ngayon. Katulad ko, hindi ko rin maiiwasan isipan ang ilan dyan dahil parte pa rin ako ng kumpanya. Ayoko lang naman na masira ang tatlong taon kong experiences sa pagiging Cad Operator.

Kaya naging topic ko itong every is my birthday ngayon dahil may something motivated na bumabalot rito sa artikulo ko.

Nasanay kasi tayo sa bawat araw, may nakakahon na task para sa araw lang na ito.

Ngunit, halimbawa kung gagawin ko na ifi-feel, ivisualize, pumikit at isipan sa araw na ito ay birthday ko. At bukas ganun din. Panibagong araw. Panibagong simula. Bagong pag-asa. Ito ang birthday ko na kung saan lahat ay magbubunyi dahil sa akin. Ngunit para naman sa akin, bilang ganti, ipaparamdam ko din na dapat akong umastang birthday ko talaga ngayon kahit punong puno ng gawain sa trabaho at mga problema. Ano mang negative energy ang sumalubong, birthday ko pa din.

Ang saya diba. Nabago ang lumang mentalidad ng positibong pag-iisip. Pak ng Pak!

Wala naman ‘tong pinagkaiba sa mga nababasa natin sa internet na “everyday is a new beginning, Everyday is a second chance, Everyday is a blessings, and Everyday is a new opportunity. “

Tumpak. Check ng pulang bullpen.

Ang hina-highlight ko lang ngayon, Ang bawat araw ay may kalakip na bagong cake, bagong greetings at bagong saya umulan man at umaraw. Bumagyo man o lumindol. Ito ang birthday nateng may bagong gift na ibibigay sa atin galing sa heaven 24/7. Nasa sa atin kung paano natin gagamitin. Kalimutan na ang  age. At ang oras na tumatakbo. Kung ano ang gusto natin, ituloy natin. Ito ang araw na tyansa ko ng ifulfill ang misyon ko dito sa mundo. Hindi ang trabaho ko. Pakinggan ang ating calling. Oh syempre call eh.

Kalimutan na ang mga EX, malungkot na kahapon, negative feelings, mga kaaway na nosi balasi, sino sino ba sila, mga nagsinungaling sa atin, mga hindi naglike at comment, mga kabet na nagwasak ng tahanan,oh tukso layuan mo ako, at mga taong walang pakundangan manlait. Hindi nila araw to, araw ko to. Bukas at magpakailanman. Mel Changko!

So, wala na akong pake kung 41 days pa ang birthday ko. Basta ngayong araw na ito. Hanggang matapos ‘tong taon na to. Araw-araw ay birthday ko. Simpleng pag-kaen. Simpleng kasiyahan. Simpleng pamumuhay. Ngunit may tone-toneladang ngiti at tawa na pagsasaluhan kung sino man ang makasalamuha ko.

Kung birthday natin ngayon, may something na magandang mangyayari. Bili now job lang ng bili now job ang cake ah. WHAAAT?

Today it's totally different. Magtiwala lang ako sa soul kong makakamit ko ang goal ko.

I-enjoy ang buhay.

Try again pa.

Isipin natin kung gaano kasaya ang Panginoon ngayon na iniisip nating birthday natin ngayon.

Malamang napapaNaeNae na Siya ngayon. Napapabreakdance ang mga Anghel sa langit at napapaheadbang ang mga santo.

Huwag mo ng isipin ang mga demonyo, may balak lang sila sayo pero undefeated ka pa rin hanggang huli.

Kung ano man ang masakit na nangyari kahapon ay tapos na yun.

Kaya ano mang hadlang sa buhay. Magcelebrate pa rin tayo. Samahan niyo ko. Birthday natin ‘to.

LIFE IS A BEAUTIFUL GAME

Ito’y isa na namang kwento ng pasasalamat sa bawat hamon ng buhay ko.

Binibitbit ko ang panalangin at tapang sa bawat araw. Thank you, ho!

Minsan dumarating ang mga malaking changes sa buhay ko ng hindi inaasahan. Minsan nga kahit paghandaan ko pa ng maigi ang paparating na problema ay talagang magbabago ng tuluyan. Anak ni Poncho Pilato ang tadhanang walang habas magdala ng magandang pagbabago at putonginamoy naman ang may dalang matinding unos, dagok, hagupit ng sanlibo't sang delubyo at hampas ng alon. Ang lapastangang pamumuhay na unti unti kong itinatayo. Salamat po palagi.

Binibitbit ko ang panalangin at tapang sa bawat araw. Thank you, ho!

Kapag ang pagbabago ay medyo sintunado or malabo, naghihinay hinay lang ako. Kahit na feeling ko lagi na lang akong may dalang mischief. Kung kaya ko pang pumulot ng bato sa bawat dapa ko sa lupa. Pumupulot pa rin ako ng aral kahit sugat sugat na, matatawag ko pa ring matagumpay ang sarili ko dahil itinatatak ko sa kukote ko ang magandang aral na nakuha ko. Mahirap pero kinaya. And I’m happy & i know it clap my hands. Salamat po palagi.

Binibitbit ko ang panalangin at tapang sa bawat araw. Thank you, ho!

I live in a world where wrong is forced to be right. Ang mali ay pinapaganda pa para magmukhang tama. Todo deny pa ang iba (minsan ako) sa kasinungalingan at dedma nalang sa kinakatakutan. Saklap diba!? Sa bawat gumadagundong na pagsubok nakakatuwa dahil nagagawa ko pa ring ngumiti. Nakakaimbento pa rin ako ng Pantawid Libog Activity pero hanggang ngayon, hindi pa rin ako makatawid-tawid! Salamat pa rin po palagi.

                     Binibitbit ko ang panalangin at tapang sa bawat araw. Thank you, ho!

Sa mga kasalanan kong nagawa. Inaamin kong produkto lamang ito ng aking mapangahas na pagnanasa. Namumutawi mula sa kaibuturan ng aking pagkatao ang maselang kasiyahan mula sa lamang loob. Okay lang. Tuloy lang ako.Mesheye eh!

May malaki akong babaguhin sa sarili ko. (Weh?) Pero ako pa rin to. Mas triple pa ang gagawin kong lakas sa pagharap sa mapanghusgang mundo.

                      Binibitbit ko ang panalangin at tapang sa bawat araw. Thank you, ho!

Sa bawat magagandang nangyayari at pinili kong mangyare. Hindi ko kinakalimutan pa ring magpasalamat. Titingala lang ako sa itaas at ivvisualize ang  mukhang anyong tao na may dalang nakakasilaw na liwanag, siya ay Diyos. mag-tenchu ako sa biyayang inihandog Nya.

Pero minsan (inaamin ko) kapag tumatalas ang  sungay ko , kumakapit nalang sa universe. Nakamit ko ang lahat ng mag-isa, feeling ko. Pero I just whisper a breath of "thank you" as a sign of my gratitude to the air so that whatever swayed the winds of good fortune my way would hear my appreciation and thankfulness. Hirap mag-english. Shet!

Binibitbit ko ang panalangin at tapang sa bawat araw. Thank you, ho!

 Eventhough wala pa akong nagagawang pupukaw sa inyong kamalayan. Yung tipo ba na mapapa-duwal kayo to the max sa aking demonyong talata. Hindi titigil ang inyong lingkod sa pagsusulat or pagttype. Basta yun na yun. Bahala kayo kung saan kayo mas kumportable. Sulat or type! Salamat po palagi.

Binibitbit ko ang panalangin at tapang sa bawat araw. Thank you, ho!

Ipapatikim ko ang tamis ng tagumpay na nag-aagaw ang luto ng Diyos at likha ng tao. hehe

Kahit na salungat sa paniniwala ng iba na maganda ang buhay. Para sa akin ay tuloy ang buhay.

Tawagin man nila akong huwarang feeler sa pagpopost sa blog. Itutuloy ko pa ito. Ito kasi lahat ang humulma ng aking pagkatao. Salamat po palagi.

                     Binibitbit ko ang panalangin at tapang sa bawat araw. Thank you, ho!

Marami akong adhikain sa buhay lalo na ngayong taon. Nais ko pang bumuo at magpatakbo ng magandang pamilya. Taas-noong ipinagmamalaki kong magiging matagumpay akong tao. Tiwala ako sa sarili ko. Cross my heart! Ako na mismo ang magsasaksak sa baga ko ng mga binitawan kong kataga. 

Binibitbit ko ang panalangin at tapang sa bawat araw. Thank you, ho!

This year 2015, bago ako magbirthday. I am looking forward na maraming bagay ang marami pang mahahalaga at masasayang bagay na mangyayari pa. Kalahati palang ng taon masyado ng kaliwat kanan ang mga eksena sa paligid ligid. Pero wala naman sa akin yun, okay lang yun. kumbaga sa bilyar eh. Yun ang aking “preparasyon" lang para sa susunod pa na tira. Halos matatapos na ang taon. Umiinit na ang mga kamay ko sa pag grab ng magandang opportunity. Eto ang taon ko.

 Puso! Puso! Puso!

THE IRIS OF MY MIDLIFE CRISIS

Ang sarap sobra ng almusal ko, Pansit canton. Yan ang agahan ko today. I have a kilig-filled morning with my breakfast. Busog.

Pagbalik na pagbalik ko sa opisina,magttrabaho na sana ako. Nakabasa ako bigla ng hindi magandang text messages galing sa aking minamahal na girlfriend. Problema na paulit ulit nalang. Hindi na kame natapos dun. Bagay na ikinagalit ko kagad. Although, mababaw pero bakit ganun nalang talaga ako mag-react. Kanino ako nahawa. Paano lumala ito? Maninisi na naman ba ako?

Sa mga oras na to, malamang dapat kong sisihin lang ang sarili ko. Or kung hindi naman, matuto nalang sa pagkakamali. May factor na kasama ang boss ko. Maybe, hindi lahat siya ang dahilan ng pagkasira ko ngayon.

At ito na, pagtapos kong basahin ang messages, nagreact kagad ako sa hindi inaasahan pagkakataon sa message sa akin. Nainis. Nabwisit. Nagmahal. Nasaktan. Joke lang! Pagtapos ng lahat sinabi ko. I immediately ask myself, bakit ko nagawa yun? Bakit ang dali kong mabanas. Kala ko ba “subok” akong tao.

Kung titignan, okay din kasi active din yung positive konsensya ko. (Salamat dahil nanjan ka palagi. ) huhu

Sa maniwala kayo at sa hindi. Hangad ko ang maayos ang buhay ko. Maging tunay na lalaki. Lalaking dapat tularan. Gwapo. Maalindog. Hot. Sikat na Sikat. Pero paano ko magagawa iyon kung sa maliit na bagay ay umiinit na kagad ang ulo ko.

Paano nalang kung isa na akong tanyag na artista. At hindi ko nagustuhan ang tanong ng nag-iinterview sa akin. Oh diba. Magagalit kagad ako. Kunyare

Interviewer: Ben, ano pong masasabi niyo sa kumakalat na sex video niyo?

Ako: Punyeta, titi lang ang nakita niyo sa buong video, ako na kagad? Mga walang modo.

Ang bagay na ikasisira ng pagkatao ko, hindi lang ng imahe ko ay dapat ko ng ayusin.

Pinangarap ko maging magaling leader na may konting pagkaboss pero hindi tulad ng boss ko na mainitin ang ulo anytime, anywhere. Maikwento ko pa, minsan sinabay niya ako sa kotse niya, matatawa ka din sa pagkatao niya dahil ultimo traffic pinipilit niyang kontrolin. Sinabi niya “ Tignan mo to (yung kotse) imbes na dumirecho, lumiko pa. Pati tong nakaharang na kotse”. Makikita mo talaga siya na inis na inis at iling ng iling sa galit.Kung tutuusin, dapat talaga sa kanya nalang tong blog ko eh. Siya nalang lagi kong isinusulat eh. Dedicated lahat sa kanya to eh.  

Honestly, talagang apektado ako sa ganitong sitwasyon. OJT pa rin ako dito. On_Job Tang ina.

Minsan din, ako pa ang trip ng boss ko lkausap kapag umiinit ang ulo niya. Kaya sa tuwing nainit ang ulo niya nakahanda na ang kamao ko, nakabwelo na pa-uppercut sa mukha niya.

 “wag ka lang magkakamali sa akin, sir! Bibigwasan kita. Masisira kinabukasan mo”

Sa tuwing uuwi naman ako. Pinipilit kong huwag magalit sa nanay at girlfriend ko pero kapag galing ako sa kausap ko sa boss ko lahat ng yan ay sira. Sira ang plano.

Makimkim akong tao. Mahirap para sa kin to pero kakayanin kong harapin.

Kaya naglagay ako ng game plan sa buhay ko na nakatatak na sa bungo ko,saan man ako pumunta dapat control ko ang sarili ko. Mababago din ang lahat. Maitatama din ang lahat. Paisa-isa. Paunti unti may mababago.

Napapansin ko din, nawawala ang tamang tapang kapag umiinit na ang ulo. Nawawala na sa tama ang ipinaglalaban kapag mainit na ang ulo ko.

Ito pa ang isang scenario na umiinit kagad ang ulo ko

Kapag tayong mga lalake sumweldo tayo ng 18K (example lang)  at hindi mo nagastos yun meron kang tumatagingting na 18K na savings sa ATM mo. Malinis. Walang labis, Walang kulang. Pero kapag ang girlfriend ko ay iba ang meaning ng savings. Eto explain ko.

Ang scenario:

Friend nya: Uy, nakakita ako sa Forever21 ng guess bag! Tang ina, sobrang mura gurl. 12K lang yung bag, nag sale ng 50% off! Isipin mo gurl, from 24K ang bag ay naging 12K na lang, nakasave tayo ng 12K! panalo tayo dun”

Mga putang ina niyo. Savings mo mukha mo!

May times na iyakin ako. Iyakin dahil di ko masabi ang gusto kong sabihin. Maiparamdam ang gusto kong iparamdam. Kaya pumuputok sa mata ko ang luha. Kahit saan mo naman ako dalhin, dala ko naman ang bayag ko. May tapang ako. Dito lang talaga sa “mundo ng opisina” na to di ako makapalag.

Oras na.

Kailangan kong gamutin ang pagiging mainitin ang ulo ko bago pa lumalala ang lahat. Isa itong hakbang para sa pagbago ng character ng isang payaso. It’s my road to recovery.

Gaya nga ng pigsa ko noon, kahit na may sugat ako, pipilitin ko pa rin bumangot at lumaban. Kahit makirot. Lilipas din ang lahat. Keep moving lang.

Sa susunod na uminit ang ulo ko. Pipilitin ko nalang magreact ng mag iisip muna ako bago magsalita. Kasi minsan ang akala ko alam ko na lahat ng sasabihin niya kaya umiinit na kagad ako.

Ayokong pati ang mga magiging anak ko ay maapektuhan. Ako na mismo ang magrereseta sa sarili ko.

Kaya kung iisipin, ang blog ko sa kabuuan ay para sa akin. Dahil sa sarili ko magsisimula ang tagumpay. Alam kong karapatan mong mabasa ng may mapulot ka sa blog ko. Kung wala kang mapulot. Bukas ang pinto. Lumayas ka. Hudyo!

Maiba naman tayo. (Nakangiti) May isang bagay lang na hindi nagpapa init ng ulo ko. Kapag nagkiss na kame ng girlfriend ko. Yun na. Wala na galit ko nun. AYIE! Nawawala ang init at napapalitan ng nagsisigang mga laman.

Ngayon hindi ko masabi kong choice ko talaga ang magalit sa sobrang bilis ko magreact. Pero ayoko ng maulit to. Lagi kong ipagdarasal na maayos ko ang ugali ko na to. Ayoko na.

Maisingit ko lang,

May isang site akong napuntahan na naglalahad: "In life we have two major identity crises. The first, occurring in adolescence, is to establish an identity. You must get a sense of who you are. The second identity crisis is at midlife when you must give up who you think you are so you can become who you were meant to be. This transition is not easy and is greatly resisted. Midlife is ultimately about the search for true meaning in life. Whenever we ask about meaning we have asked a spiritual question. Midlife is an opportunity for an awakening into a deeper spirituality." - "What is Midlife?"

Connected ba? Tingin ko oo. Medyo din.

Sabi nila midlife daw it refers to the age from 40-50. Naglalaro lang sa ganung digits. At sinabi pa nila, yang mga yan, it is a normal part of maturing. You feel the need to have a change, sometimes a radical one. You question the meaning of life, the validity of decisions and the confusion on who you are, where youre going.

Eh sa edad ko na to, tinatanong ko na din ang meaning ng life eh. Pero di ako masyadong nakafocus dun. Focus ako sa pagdedefine ng buhay ko. Ang storya ng buhay ko.

Hindi pa ako umaabot sa edad na ganun. Hinaharap ko na ngayon ang lahat ng yan.

Pakiramdam ko , medyo nagmi-midlife "challenge" na ata ako. Ayoko talagang sabihing "crisis" ito kasi gusto kong i-psyche ang sarili ko na hindi ako papatalo sa ano man ang nangyayari sa akin ngayon.

Dahil sa masamang dulot ng init ng ulo

Minsan, sa sobrang bilis ng pangyayari at mga reaction,  sa sobrang bilis ng takbo ng panahon nakakalimutan ko nang huminto sandali para amuyin ang mga rosas. Inhale stop dila at exhale stop dila, Ang regalo para sa birthday na pupuntahan ko. Iniisip ko ang deadline ko bukas, magbayad ng upa sa bahay, Kailangan mag-grocery at pumunta ng mall, magbayad ng mga bills. Kaya tuloy kapag napatigil ako, at nagsabing, saan na nga ba ako?

As the old saying goes,

"Ang init ng ulo, napapawi nang kaunti matapos uminom ng alak.” 

(Pero iinit ulit sa kapag naalala ang ginastos)

TAKE OUR TIME BEYBI. IN SLOW MOTION!

Four juice for sun tow. Ang hirap kumilos. Slow motion ako.

Suking suki ako ng mga hospital sa MegaManila ngayong 2015 kahit ayaw na ayaw na ko na sa kanila. Fuck! 

Ang bata bata ko pa,  kung ano anong droga ang pinapatikim nila sa akin, Nagmimistulang bahay bakasyunan tuloy ang hospital. Visit ako ng Visit.  Nakakasuka rin diba ng mga gamut, injection, kuhanan ka ng dugo at kung ano ano pang syringes. (pero mas nakakasuka si Ex)

Talagang pudpod na pudpod na ang healthcard ko sa kakagamit nito. Sa tuwing iaabot ko sa mga nurse ang card, may mantsa pa ng mga dugo. Charot.

Inaalagaan ko naman ang sarili ko pero bakit nangyayare sa akin ito. Nag-iingat ako. Saan ako nagkulang?

Lagi akong naggi-gym. Check! Kumakaen ako ng tama. Check! Natutulog ako ng tama. Liar! haha

Tapos magkakaroon pa ko neto. Parang ayaw talaga akong patabain, anoh?

Ang hirap gumalaw galaw at umupo.

Ganito ba ang epekto ng overthinking, sa pwet ko lumabas ang resulta. Nagkaroon lang naman ako ng malaking pigsa sa bandang baba ng pwetan. For the record, pang apat na itong tumutubo. Ang sabi ng iba (hindi doctor), kailangan daw, hintayin ko munang  manginog at magnana at ang next ko  ay pisatin or pupukin ng baso na sa loob ng butas papasok ang nana. Sounds scary kasi matabig lang ito ng bahagya, sobrang saket na. Ngayon ngang sobrang kirot ng pigsa ko na sa tuwing maglalakad ako at tatayo paano pa kaya kung hahampasin ngbonggang bongga. Ito ang feeling na parang may lalabas na panibagong muksa sa pwet ko. Ang feeling na parang kinukurot ako ng kamay. Oo, kamay ng dinaussaur.

Kahit may pigsa. Sinubukan kong maglaba. Ang napala ko, ngayon namimintig ang mga kamay ko. Nagka pilay ako dahil bida bida akong makakapaglaba ako.  Eh kasi akala ko kaya ko. Huhu

Wish ko lang.

Sana lang talaga, hindi na siya ganung kasakit kung palalabasin na ang nana. Sana behave na siya. Kapag lumabas ang nana, mag NaeNae ako. 

Ang hirap ng ganito.

Hindi ko tuloy mayakap ang Bebe ko. (aksent on the last "Be"). Yow Angeline. Naiirita siya sa akin.

Cause, baby, now we got bad blood. Come on! 

Ayaw niya akong yakapin. Tingin niya yata sa akin mayroon akong malalang ketong.

Kaya gusto ko nalang laging naka Plakda sa kama dahil kapag kumilos, masaket.

History muna to mga kapamilya, Alam niyo ba,  Lahat ng naging pigsa ko, hindi ko na sila pinapaabot ng stage 5. Pinipisa ko sila kagad sa abot ng aking makakaya. Kumbaga sa mangga, pipit pa lang siya. Tatlong piso palang ang halaga niya sa merkado ay pinipitas ko na siya sa puno. Ganun ako ka-excited sa bunga.

Ang hirap ng ganito.

Ang tagal mahinog. Ang tagal mag green. Ang tagal magberde. Ang tagal labasan ng pigsa.

Naghanap na ako sa ibat ibang palengke. Tinanong ko na ang tindera Huwats da Madjik Word? Para bumilis ang paghinog, Tang ina, di niya daw alaaaam. Magsara na kayo.

Hindi talaga ako kaya ng tadhana at ang ginagamit niya saken ay pigsa para manghina ako. Matapos lang to, hyper ulit ako. So la la labi me like you do...la la la labi

At isa pang nirereklamo ko.

Bakit hindi ako maintindihan ng mga drayber kung bakit kalahati lang ang binabayad ko. Eh kalahati lang kasi naiuupo ko eh. Konting pang unawa naman.  Pakawalang Puso!

Gusto mo pa ba akong bumanat ng joke: Ano ang napisat na baboy sa kalye? edi PIGSA. nye!

Mas masakit pa to kaysa sa sakit na naranasan ko sa Pag-ibig.

Closing thought: Hindi pwedeng pigilan ang pagbabago at sakit na dulot ng sugat. Hintayin mo munang maging hinog ang sugat saka mo ienjoy ang crema ng sugat. Kapag ang sugat ay hindi mo ginamot ng tama, malaki ang chances na maulit ulit (gaya ng pigsa). Parang pag-ibig at sugat.

Ang pigsa ay parang withdrawal, hindi porket naputok mo ay akala mo wala ng natira. baka may naiwan pa sa loob Parang pigsa, hindi porket naputok mo na ay ligtas ka na.

At hindi lahat ng hinog masustansya. 

Lumabas ka lang talagang nana ka. At sisigaw na akong “Whoah! Touchdown Pigsa”

LANGYANG KARINDERYA!

Ate? Ano ulam niyo? Yan na naman? Wala na bang bago? Meron ba kayong chopsuey? (wala po) Meron ba kayong Adobo? (wala rin po) Meron ba kayong Bulalo? (ubos na po) Meron bang kahit na ano? (wala)

Shet! Meron ngang menu!

#PutangINAAAAA

Ganito ang buhay ko. Parang menu ng karinderya. Pare parehas lang ang luto. Bagong init lang talaga ang iba. Iniba iba lang yung pwesto ng pagkain. Ang suma. Ganun pa din.

Alam kong maraming nagugutom sa mundo. Para magreklamo ako ng ganito ganyan. Ikinumpara ko lang naman sa karinderya sa pamumuhay ko. Naappreciate ko ang bawat putaheng nakalapag lagi sa table ko pero bakit ako nauumay na ko. Nagpapasalaamt pa rin naman ako sa lahat ng biyaya.

Seryoso. Walang halong Charo Santos. Tinanong ko muna ang sarili ko kung isusulat ko ba muna ang nararamdaman ko o kumilos nalang. Alin lang talaga sa dalawa. Nagdesisyon akong isulat muna. Sige gusto kong magsulat. Tutal nasa trabaho lang din naman ako. Mamaya pa naman ang uwian eh. 

So Nagblog ako.

May araw talaga na sobrang nakakatamad. Actually, araw-araw nga talaga nangyayari ‘to saken eh. WTF Ang feeling na parang wala ng solusyon sa lahat ng bagay. Hindi sa negastar ako. Nakakapayat lang talaga ng utak ang maghapong nakababad sa computer.  Pwe! 

Nangangarap ako na sana may nakatitig sa akin sa itaas na sinasabing “Sana maisip mo yan, Ben!. Mahahanap mo din ang hinahanap mo”. Ayokong mabuhay sa sana. Pero sana. Sana lang. Mabago naman.

Ito ang araw na kahit na i-condisyon at ihanda ko ng husto ang sarili ko kaninang umaga sa bagong pagsubok na paparating. Wala pa ring nangyayare. #UKININAM

Hindi na nageextend ang kapasidad ko. Alam kong nasa sa akin pa rin ang kasagutan pero BAKEET di ko masolve.

Magkaiba akong gumising kanina at kahapon. Magkaibang oras. Magkaibang pwesto sa kama. Magkaibang ruta sa pagpasok ngayon kesa kahapon kasi nagjeepney ako kanina eh. So magkaiba ang sitwasyon.

Ang problema nga lang, ang ginagawa ko ang pare parehas sa trabaho.

Nakakalungkot din minsan. Ang moment na kapag naglalakad na ako malapit sa opisina namen. Nasasabi ko sa sarili ko “Ito na naman ulit”. Kaya pilit ko itinatattoo sa isip ko na “Makakagawa ako ng paraan para mabago ang lahat.”

Minsan din ang internet nalang ang dapat dadamay saken. Ayaw pa minsan makisama. Ang bagal kumonekta.

Nagtrabaho ako pero wala naman akong oras para sa sarili ko. Kahit ilan beses ko pang kantahin ang positive song na “ The Time”. Wala pa rin eh.  

Aaaaayy….. had……the time of my Liiiiiife

And I never felt this way before

And I swear this is truuuuuuue.

And I owe it all to you. You! You! You! You! You! You!

DIRTY BITCH!

Gusto ko talagang maging parang sundalo na nakikipagbakbakan sa bawat araw. Sunugan kung sunugan. Gyera kung gyera. Siguro nga kailangan ko ng ilagay ang sarili ko sa isang battlefield.

Kaya pagbigyan niyo muna akong ilahad lahat ng mga kashitan ko sa bawat araw.

6:00am  Gigising sa masakit na ulo dulot ng puyat kagabi dahil sa overthinking. Ang end. Wala nangyare.

6:15am  Saka palang akong magsisimulang kumilos. Kakamutin ko muna ang itlog ko.

6:25am  Nagsisimula na akong maligo. Chechikin ko muna ang dibdib ko kung umumbok na.

6:40am  Tapos na akong maligo. At magdasal. Mahalimuyak na ko.

7:10am  Tapos narin akong magdamit. Mag ayos ng bahay. At aalis na ako ng bahay. Punyeta!

7:15am  Nag aantay ng bus ng Jac Liner.

7:20am  Nakasakay na ako. Sinuot ko na ang headset ko. Magtutulog tulugan sana di masingil ng konduktor.

7:40am Nasa Carmona Cavite na ako. Susunduin na ako ng service namen.

7:50am Nasa opisina na ako.

Nangyayari lahat ng ito ng payapa. Buti nalang walang aberya masyado.

8:00am  Simula na ng trabaho. Facebook. Tumblr. Lahat iccheck. Kaloka.

11:45am Naghihintay na akong kumakaen. At pagtapos kumaen sa labas. Iidlip ng konti.

1:00pm Balik ulit ng trabaho. Shitty feeling na bitin ang tulog ko.

04:45pm Naghihintay ulit mag uwian. Yan ang kinaiinisan ko. Laging naghihintay nalang.

Ngunit may isang unos. Hanggang hindi pa nauwi ang kupal kong boss. Hindi pa ako uuwi.

5:00pm Tutunog ang alarm ng opis. Yung iba nag babalot na ng gamit. Ako nagpapanggap pa na may ginagawa.

7:30pm Ang oras na saka palang ako makakauwi.

9:00pm Nasa bahay na ako. Maaga na yun kung tutuusin. Yung natitira kong enerhiya. Hindi ko rin alam ang gagawin.

Gusto kong ipoint-out sa lahat na iyan ang buong araw ko. Dinamay ko ang lahat para damay damay na. Walang pinagkaiba ang pamumuhay ko sa isang estudyante. Walang pinagkaiba rin sa ibang manggagawa. May iba’t ibang kameng disposition sa buhay. Pero isa isa lang ang NAIS namen. Ang maging masaya. NAISone!

Pare pareahas tayo. 

Naboboring na ko. Nadidismaya na ko.

Sana may sneak peek din kapag naghihintay. Para man lang may ideya ako kahit papano ang tunay na mangyayari. May preview kumbaga.

Minsan kinalulungkot ko kung bakit nandito pa rin ako. Kung bakit wala pa rin akong nagagawa. May magawa man. Hindi pa rin ako satisfied. Bakit ang laki ng hadlang sa mga dinadaanan ko. (Sa iba hinde, joke) Oo, alam kong hindi madali makuha lahat ng mithiin sa buhay pero parang ang labo ng lahat ng nangyayare.

Inaamin ko minsan na nalulungkot din ako sa tuwing nakikita ko ang iba na nag aaral ulit.(Mga schoolmate ko dati) . Bigla ulit akong sasagiin ni konsensya at ibubulong saken “Sana nag aaral ako ngayon”. Pero babawiin ko din sa huli,kikilos nalang ako. Gagawin ko nalang ang lahat.

Sobrang madasalin akong tao.

Walang mali sa dasal, pero kumilos ko na talagang kumilos. (sinasagot ko lang talaga ang sarili kong tanong eh)

Ang peklat ba ng kahapon ang magpapahinto o magpapatibay. Hindi pwede.

Kung titignan ko kasi ang pamilya ko. Hindi ko kasi kayang makita silang tutulungan pa ako. Kung ano mang mangyari. Pero kung titignan ko naman ang sarili ko. Kaya ko naman. Alam kong sa sarili kong unstoppable ako eh. YaBish

Sa pagtahak ko sa lambak ng anino ng kamatayan, The tounge-na marami na akong napataob na problema ngayon pa ba ako hihinto.  Nakakalimutan ko na palang tawanan ang biro ni Tadhana. Nauutakan niya ko.

Isa akong Frustrated murder. Isang Frustrated na minumurder dahil di ako makagawa ng paraan.

Eventhough, feeling ko nagiging midget na ko sa lugmok sa pag asa. Lalaban pa rin.

Mahahanap ko din ang sagot sa problema na to. Dahil alam kong sa likod nito ay may kasagutang kalakip.

Ang dami kong pangarap sa buhay. Pangarap sa pamilya ko. Ayokong magmadali dahil nakakdisgrasya ang overspeeding.

Itatawa ko nalang talaga muna to. Ooops

Hindi lahat ng tawa ibig sabihin masaya. Yung iba. Baliw baliw na.

Ako rin ang sagot sa lahat. 

But everyday above ground is a great day, remember that. Let's Drink

10 INCREDIBLE TIPS FOR WATCHING NAE NAE TO HELP YOU SUCCEED IN LIFE

PORN IS FOREVER. Eh walang forever. So walang porn? Edi Porn is everlasting nalang. (hhmm supportive)

Bakit ganadong ganado ang utak ko pagdating sa Porn Issues? Bakit kating kati ang mga daliri ko isulat lahat ng nasa isip ko. Baket ang dami kong naiisip. Baket? Saan ako nagkamali?  (Pls Pray for me to filled me with a Holy Spirit. Amen)

Bakit hindi maubos ubos ang porn sa mundo? Bakit ang dame nilang budget para dito? Sinusustentuhan kaya ng gobyerno ang mga porn activity sa mundo? Bakit ganun kapag porn, negative kagad naiisip niyo? Ako hinde. Haha Baket saken kayo laging nakatingin kapag porn?

Pero infainess. Ito lang naman most visited site sa buong mundo. Oo, may reference ako. Wikipedia. haha

Ito na ata ang pinaka magandang naisip ko na kasagutan sa maling pananaw at maling idelohiya pagdating sa tema ng pornograpiya na maisusulat ko. So, Let’s explore.

Paano manood ng porn ang tunay na lalaki? Simple lang, senti lang kame. Walang nakakatawa sa ganitong sitwasyon. Pramis. Mamatay man yung babaeng ginangbang na tuwang tuwa pa.

Ang porn ang isang dahilan sa lumalalang epidemya ng bansa. Paano naten ito masusugpo. Wag mo ng tangkain. Bitch Please.  Magtrabaho ka nalang jan. But there is  a good Lessons & benefits you can learn from watching porn. WHAAAAT!  

Naalala ko noon kapag nanonood kame ng porn ng mga kaibigan kong lalaki (Crew Syndicate), kapag nagtititigan na kame sa gitna ng palabas, at yung iba parang manti trip. Syempre yung iba aatras baka madamay. Nakakatawa yung ganun. Kasi kame-kame narin yung nagti trip sa isa’t isa. Kaya ayoko na silang maging kaibigan ulit eh. Hahaha MANYAKIS!

Alam niyo ba. Ang porn ay isa itong romantikong prostitusyon.

Ngayong balik eskwela ang mga kabataan. Sabayan naten ang edukasyon ng Sex Education. Sana maeducate kayo. Hopefully.

Hindi masama ang porn, ang pork ang masama. Ang gumagawa ng porn ang masama. Boring lang nman kasi sila nun kaya nila nagawa yun. Wag mo silang sisihin.

Ang nakakainis lang kasi sa porn, yung ineexpect mo na magawa. Hindi lahat nangyayari. Ampucha.

Bakit sa porn ang tagal nilang magperform, ako saglet lang. Nangungulangot lang naman ako.

Naexperience ko din yung nagpop up sa computer yung website ng youporn. Nakakainis dahil dun kame nanonood noon ng teleserye sa computer tapos biglang lumabas yun. Tumagas sa magkabilang ulo ko yung makapal na pawis na gumuhit sa buong ulo ko.

Kapag nanonood  naman ako ng porn, kapag nakarinig na ako ng yapak ng paa galing sa malayo. Hinihinaan ko na ang volume. Minsan sa kasamalaang palad. Imbes na humina yung volume palakas yung napipindot ko. hahahahaha

Ang porn kasi minsan para sa akin. Nagpapataas ng sex life naten to eh. Ang porn den kasi ang dahilan kung baket ka naging wild. King ina ka eh. Kinalimutan mo na ang itchuira ng gf mo, yung tumatatak nalang sa isipan mo yung porn scene na nangyare.

Hindi ako naniniwalang maaring maging ugat ng paghihiwalayan o pagloloko ng babae ay ang panonood ng porn. Isang malaking kalokohan. Nasa sa iyo yan. Paano ko nasabi. Mamaya malalaman mo.

Ang porn ay malaki ang impluwensiya at epekto nito sa madlang pipol. Ito rin ang ugat ng paglalandi.

Sa mga simpleng paglalandi. Kaya sa mga comedy sitcom  gaya ng babana split na sinundan din ng bubble gang, naglalagay nalang ng mga kumekendeng na mga babae para matabunan ang korning joke. Ganun sila ka-wack. Parang prostitusyon na rin kung matatawag.

Sa tuwing nagbibigay ako ng opinion about sex. Ganito ang feeling ko.

Yung feeling ko na parang nagjujudge ako sa Asia’s top model pero “porn edition”.

“Ang hinahanap ko kasi sa isang porn actress ay yung hindi lang siya basta porn, ramdam ng mga manonood ang pagmamahalan ng dalawang gumaganap. Yun ang hinahanap ko. Neglect the halinghing, tili, aaah, oooh. Ang mahalaga ay maiparating sa mga manood ang tunay na essence ng sex”.

Naks , ang lupet ko talaga magjudge. Punyeta.

Sabi ng artikulong Bomba ng Dyaryo, hindi daw nakakaadik yung sex at porn. Weeeh?

Parang hindi totoong hindi addictive ang sex. EDI WOW!

Kasalanan to ng mga hotel. Gusto ko lang magpahinga minsan noong nasa kolehiyo pa ako at para mag aral lamang. Ngunit lagi nalang silang may porn channel sa tv. Ayoko nun. Nasusuka ako.

Tayo ang may problema kung paano naten iaapproach ng tama ang porn. Accept  it as a motivation and inspiration. Charot.

At kung nandidiri ka sa anal sex, edi nandidiri ka. Di naman kita pinipilit eh. Gago ka eh. Ako din naman eh. Yan tuloy. nasusuka na naman ako.

Nakakataas ng libido ang panonood ng porn pero nakakababa ng protina sa katawan kapag kasex mo lagi ang palad mo. EEEW!

Ang sex kasi ang tingin naten jan ay Dirty Secret. Ang sarap pakinggan noh. Hahahahah Hindi kasi naten ma-identify ang tunay na tawag ng laman. Laman ng bulsa. Laman ng utak. Laman ng tiyan. Joke.

Suggest ko lang. Para sa akin, hindi magandang manood ng porn yung mga eksenang gang bang, nag sesex sa bus or public at rape sa mga mga batang menor de edad, edad 12 baba spaghetti pababa ng pababa. Magkaroon naman kayo ng moral. Kung yung Dirty Ice Cream nga nakatago pa eh. Dirty Sex pa kaya.

Ang iba pagtapos manood ng porn, minsan ang trip,  food trip, minsan matulog. KASI SINGLE. hahahha

Noon tuwang tuwang ako sa mga slave sex. Ngayon hindi na. Siguro habang tumatanda mas nagegets at nauunawaan ko ang halaga ng sex. Hindi pwedeng gawin biro at dapat seryosohin ng husto. HINDI PWEDENG IBIGAY SA IBA.

Naalala ko rin noon, Nahuli rin namen ang kababata kong kaibigan sa isang bakanteng lote na nagmamasturbate. Itago naten siya sa pangalang “Gildo”. Muntik na daw siyang mabaog sa pagkagulat niya. Hindi niya ikakaila yun hanggang ngayon kapag nag iinuman kame. Sabi ko magsorry siya kay Papa Jesus. Dahil yung bakanteng lote na yun ay ginagawang prayer meeting ng mga matatanda sa amin. Baka kasi putulin ang tutoy niya ni Poncho Pilato. Sa kakapigil niya. Ang mga halaman naging filled with creamy lotion. Ang taas ng  level of arousal ng hayup na yun. Noon ang gamit lang niya ay tiktik na dyaryo at fhm. Kasi ako noon, “Ang TV “ lang talga ang pinapanood ko. Ngayon kahit saan ka magpunta. Marami sila.

Ininterview namen siya, kapag daw  nag iimagine siya ng mga babae. Kala mo sa kanya lahat ng babae sa mundo eh.

Malaki ang magiging sira sa lalaki ng palaging pagmamasturbate in the long run. Makinig kayo sa kin.

Pag nagmamasturbate ka dun mas lumalawak ang imahinasyon mo, kaso nga lang ito ang nagiging sanhi ng pagkaikli ng kamay ng lalaki. Charot.

May nagtanong din saken kailan lang, kung ano ang mas pipiliin ko, malakingetits  o magandang katawan? Syempre, alam na.

Kung may problema ka sa porn. HALIKA. I mean, ipapaintindi ko sayo na ikaw ang problema sa porn at ikaw rin ang solusyon. Getching mo neng?

Paano mo naman masusugpo ang porn kung bukas makalawa, nabalitaan mo sa balita na isang pari nanonood din ng porn sa loob ng simbahan. We are all sinners. Lahat nakakagawa ng kasalanan. Kahit Pastor man o pari. Tao lang tayo dear brothers and sisters.

Dapat kung manonood tayo ng porn,

1. Isecure lahat ng bagay sa paligid. Maglinis muna.

2. Siguraduhin walang mga batang nanonood.

3. Itabi ang mga bibliya, santo at krus. Napakademonyo mong tao kung gagawin mo pa yan.

4. Ihanda ang Fire extinguisher. Kung sakaling may dumating. Ispray ito sa buong kwarto at tumakas.

5.Sa panonood, kasama dapat lagi ang partner naten. Masakit kasing isipin na kinukuskos mo ang ari mo ng ibang babae ang iniisip mo. Awtszu diba.

6. Dapat syempre kasama ka sa pantasya niya. Kung honest ka talaga sa kanya. Habang pinapanood mo ang umaatikabong nae nae porn mas lalo kang ginaganahaan eh.

7. Sa porn, Nakakapag experiment pa kayo. Feeling mo, porn star ka den. Napapa freestyle kapa kapag nagsesex kayo. at parehas pa kayong satisfied sa nangyare. Hindi ikaw lang.

8. Ang pagmamasturbate daw habang nanonood ng porn ng palagi ay makakasira sa sexual na pamumuhay naten. Iligo mo nalang yan.

9.  Dapat pag usapan ng dalawang magkasintahan na dapat magkasundo sila kung okay ba sa kanila na nakaplay ang porn movie ang gumagawa sila ng kagimbal gimbal na kalokohan.

10. Linisin ang ginawang krimen. At magsorry sa itaas.

Kung hindi natin haharapin ang katotohanan. Hindi masusulusyonan. Kung hindi mo pag-aaralan. Hindi tayo magkakamali. Hindi tayo matututo.

Kung sisisihin nalang naten ang porn sa mga problema ng bansa. Para narin nateng sinabing mas makapangyarihan ang porn kesa sa atin. Parang sinabi mo na rin kaya tayong kontrolin ng pornographya.

Ang mensahe lang po na gusto kong iparating ay huwag tayong magpasakop sa porn. The Devil is a lie make a better choice.