TOTONG PAGHIHIRAP

Ngayon palang ako magkakaroon ng reaction paper sa blog ko. And take note, ang ire-review ko ay yung ‘romantic drama’ pa, hindi comedy. Tumatak talaga kasi sakin to. Tong movie na to. Kahit na umiikot ang kwento sa tatlong tao. Minsan kapag sumobra na kasi sa dalawang bida, naguguluhan na ako eh. Hahaha Kahapon ng sunday, naisipan kong magdownload sa internet ng movie. Pasensya na ho sa pinirata.

Eh wala akong magagawa,  natapos ko lang naman ang “DIY camera slider” na ginawa ko. Sobra ang galak ko nung natapos kong gawin ito. Hindi pa naman to tapos, pipinturahan ko pa siya at lalagyan ng stand. Anyways,

At ayun na nga, kala ko aantukin ako sa mga oras na iyon, kadalasan kasi tuwing hapon ng Sunday bandang 1pm to 3pm inaantok ako minsan sa mga putang inang oras na iyan lalo na kapag wala akong ginagawa sa bahay at sobrang init pa. So, himala na di ako inantok kaya nanood nalang ako ng movie.

Pero bago ang lahat, bumili muna ako ng gulaman sa eskinita samin at biskwit. Baka gutumin ako, at maudlot lang ang pinapanood ko. Pinorma ko na ang mga paa ko at sinimulan ko ng manood. Yeeeaah! Play it.

Ang kwento ng movie na “The Words” ay umiikot sa tatlong writer. 2012 pa ito naipalabas. Kaya medyo luma na. Apat na taon ng nakakalipas.

Ang unang writer ay si “Clay Hammond” na kung saan binabasa niya ang kanyang excerpts sa bagong niyang libro na “The Words” sa isang conference ata iyon. Siya ay may nakilalang magandang babae sa lugar na iyon at ito ay si Daniella, itong babae na ito ay naging tagahanga ni Clay noon pa man. Isang gabi sila at nagmeet. Kala ko nga mag se-sex sila eh. Sayang, ang romantic pa naman ng pwestuhan nila sa parang condo ni Clay. Ikinukwento niya ng may intense ang book niya. Pero infairness,walang sex na naganap.

Ang pangawalang writer naman ay si Rory Jansen. Siya yung bida sa “Limitless” na movie.  Sa istoryang ito, ang baguhang writer na ito ay gustong sumikat sa larangan ng pagsusulat. Isinasalaysay ni Clay ang istorya ni Rory at ng matandang writer. Mamaya malalaman niyo yung matandang writer na ito.  Kasama naman ni Rory ang kanyang may-bahay na si Dora. Napaka-supportive ng asawa niyang ito sa kanyang karera sa pagsusulat. Nakatira silang dalawa sa New York. Marami na ring nasusulat na nobela si Rory ngunit nare-reject siya  kasi sabi ng publisher ay masyadong non-commercial ang mga gawa niya. Para kumita ng pera, pumasok siya bilang clerk sa isang publishing hous.  At para pakasalan na rin si Dora. Ang sweet nga nung moment na naghoneymoon sila sa Paris. Gusto ko iyon. Gumala din sila dun. May pinuntahan silang parang secret compartment at may nakita si Rory na kakaibang briefcase doon. Sinuri niya to ng maigi. Nahuli siya ng kanyang asawa. Kaya ayun, bilang gift, ibinili sa kanya iyong briefcase. Sa pag uwi nila, may napansin si Rory sa loob ng briefcase na may isang rim ng papel. Naka-typewriter pa ang mga sulat. Binasa ito ni Rory hanggang sa dulo ng nilalaman nito. Na-amazed siya sa kakaibang kwento kaya sinubukan niyang gawan ng libro ng wala man lang binago kahit konti sa mga text nito. At aksidenteng nabasa ito ng kanyang asawa, nagulat at natuwa din si Dora sa kanyang nabasa dahil kakaibang kwento ang nilalaman nito. Tinanong niya ang kanyang asawa, kung sa tagalog isasalin ang isnabi, “ikaw ba ang nagsulat nito? Sabi niya kay Rory. Umamin si Rory na siya nga daw ang nagsulat ng kwentong ito. Ipi-nush ni Dora na ituloy ang ginagawang nobela at siguradong sisikat ito. Nai-publish ang libro at tama nga ang hinala, sumikat ito ng sobra. Naging best seller din. Ang title nito ay “The Windows Tales” na napulot nga ang kwento sa loob ng briefcase.

At ang pangatlo namang writer ay ang matandang nagsulat talaga ng librong pinublish ni Rory. Ang matandang ito ay isang American soldier sa Paris noong WWII. Noon binata pa ito, mayroon siyang ka-sundalo na inudyukan na siya sa mundo ng literatura. Pero keme lang sa kanya. Ngunit, nagkaroon siya ng personal na problema noon at ang kanyang asawa, ito ang naging dahilan kaya nakapagsulat siya ng isang nobela. Nang pinabasa niya ito sa kanyang asawa, Katanga naman na  naiwan ng asawa niya yung sinulat niya sa isang tren. Hinanap naman niya ito sa tren ngunit wala na silang naabutan na kahit na anumang briefcase. Ito ay naganap nung binata pa ang matandang writer.

Lumipas ang ilang taon. Dahil nga sa hilig magbasa ng libro ng matandang tinutukoy ko, nabasa niya nga ang librong “The Windows Tales” ni Rory Ransen. Ito ang kanyang nobelang nawawala. Hinanap niya naman ang writer na ito at ninais niyang magpa-autograph dito. Nagkatagpo sila sa isang park dahil sinundan niya si Rory, nakapag pa autograph  naman ang matanda at pinilit niya din maikwento ang gusto niyang ikwento sa taong ito. Natawa nga ko sa scene na pipirma na si Rory sa libro na inaalok ng matanda ngunit wala siyang dalang ballpen at ang sabi ng matanda sa kanya “A writer without a pen? Patanong yan. Imposible talagang tawaging kang writer na walang kang lapis o ballpen na dala palagi. Hindi makapaniwala si Rory na ang kausap niya ay ang tunay na writer ng librong inilimbag niya. Sinabi ng matanda hindi direkta na siya ang sumulat ng libro, patama ang ibang salaysay. Nagkwento ang matanda tungkol sa pagkawala at sakit ng nakalipas. Sa pagsasalaysay ng matanda, gusto niya lang naman sabihin ang tunay na istorya sa likod ng mga nawawalang sulat na iyon.

Nasaktan si Rory sa nalaman niya. Isang malaking sampal para sa kanya ito.

Wala ng nagawa si Rory kundi magpakalasing sa sakit na naramdaman niya sa lahat ng sinabi ng matanda. Parang nawala ang pagkatao niya. Umuwi siya sa kanyang bahay. Inamin nalang niya sa kanyang asawa na hindi siya talaga ang sumulat ng librong ito. Nasaktan din si Dora ngunit kalaunan natanggap din nila ang pagkakamaling iyon. Inamin din niya ito sa publisher na hindi talaga siya ang sumulat ng librong ito. At bilang ganti, isinoli nalang ni Rory ang pera sa matanda ngunit hindi naman tinanggap ito ng matanda. Ang matandang ito ay may isang payo para sa batang writer na ito, ang sabi niya “We all make our choices in life, the hard thing to do is live with them.” Gaya nga ng ginawa ni rory, mahirap pangatawanan ang pinili niyang landas.

At mabalik naman tayo sa unang writer na si Clay Hammond, ang sumulat ng lahat ng kwento na ito, ang sabi niya sa babaeng kausap niya na si Daniella tungkol sa isinalaysay niyang kwento sa libro na ito “At some point, you have to choose between life and fiction. The two are very close, but they never actually touch.” Romantic pa rin sila sa condo. Ang gandang convo neto. Ang cute nito, na parang puso at isipan na magkadikit pero di magkasundo. 

Kaya ang lesson dito, wag kang mang gagaya ng gawa ng iba. Kung di sayo, wag mong angkinin. Maging mas creative nalang. Sabi nga sa isang quote, “A writer at the peak of his literary success discovers the steep price he must pay for stealing another man's work.” Oh hindi yan akin ah.

Minsan inaamin ko, may nagagaya akong sulat ng iba, pero gumagawa pa rin naman ako ng paraan para masabing nakalikha ako ng bago. Pinipilit ko parin maging manlilikha.