GALIT NG LANGIT

Namulat kagad sa maduming buhay si Jonel. Magkahiwalay ang kanilang magulang. Ang kanyang ama ay nagta-trabaho sa isang lumang sinehan sa tabi ng Libertad sa Pasay. Araw-araw pagka-galing sa eskwela ay direcho kagad siya sa madalas niyang laruan, ang itaas ng kanilang sinehan. Nasasaksihan niya palagi ang lahat ng malalaswang gawain sa loob nito. Maraming bumibisitang bakla at mga matrona sa konsyertong iyon.

May isang araw, wala ang kanyang tatay dahil bumili ito ng kanilang kakainin sa buong hapunan kaya iniwan muna siya upang magbantay sa kanilang bahay.

Isang mahiyaing bata si Jonel. Hindi siya gaya ng ibang bata na sobra kung gumala, basta sa bahay lang siya. Dumaan pa ang ilang oras, mayroong dumating na mapang-abusong lalaki, nagtanong ito sa kanya kung nasaan ang kanyang ama at ang sagot nito ay: “Wala po si tatay ditto”. Sa kasamaang palad, nag atubili ng mag aya ng pagtatalik ang lalaki kay Jonel. Pangyayaring hindi niya alam kung ano ang isasagot niya dahil una palang naman niya itong narinig sa buong buhay niya. Hindi siya pumayag. Lumayo nalang siya at naglaro muli. Sa kanyang pag iwas sa lalaking iyon, mga ilang kilometro pa ang distansya ay may matatanaw na katabi sila na kwarto, bukas ito at nasisilayan niya ang pagtatalik ng isang babae at lalaki.

Matagal na nakatunganga ang bata sa gumagawa ng kahalayan na iyon.  Tuluyan na siyang naguluhan dahil ibang uri ng Gawain ito. Nag alok pa rin ang lalaki sa pangalawang pagkakataon ngunit sa sumunod na ito, nagbibigay na ang lalaki ng salapi upang pumayag na si Jonel.

Wala ng nagawa pa ang bata sa mga sumunod na eksena. Tinanggap na niya ang perang inaalok. Pumayag na rin ang lahat ngunit ibinato nalang siya sa babae at sumabay siya sa pakikipagtalik sa lalaking kasama nito habang nanonood ang nag-utos sa kanya. Walang nagawa si Jonel kundi sundin ang iniuutos nito dahil nga sa kapalit na binigay. Sa murang edad, dito na namulat sa maduming mundo  si Jonel.

Halos kagaya din siya ng normal na mga bata. Isang musmos na mayroon sapat na talino at kaalaman. Sa paulit ulit na paglalaro niya sa lugar na iyon. Dala dala niya pa rin ang natikman kasamaan noon. Ang makamundong pagnanasa na naging mitsa ng simula ng kalbaryo ng buhay niya.

Hindi nalaman ng kanyang ama ang sinapit niya nung nawala ito. Humiling siya sa kanyang tatay na bumalik nalang muna sa probinsya nila. Pumayag naman ang ama kaya’t makakasama na niya muli ang kanyang nanay.

Napaka-simple lang ng buhay niya sa probinsya kasama ang kanyang ina. Mahaba ang ginugul na taon ni JOnel sa piling ng kanyang ina. Nang tumuntong na sa kolehiyo si Jonel. Mayroon na siyang isang nobya. Mahal siya nito at paghahanapbuhay lang ang kanilang ginagawa sa maghapon sa kanilang bukid.  Sa sistema ng buhay nila doon, napakabigat ng pataw na kasalanan kapag ikaw ay nagnasa sa iyong pamilya. Sa di maipaliwanag na pagkakataon, nakatulog si jonel habang nagtitinda at ang kanyang kasintahan naman ay may binili lang saglet sa kabilang tindahan. Hindi na nila namamamlayan na ninanakawan pa pala sila ng mga batang yagit. Naubos ang kanilang paninda.  Pati kaban na inipon nila. At ang lahat ng kinita ay tangay.

At wala silang nagawang dalawa kundi magsisihan na lamang.

Kaya’t umuwi ng bahay na lamang si Jonel  dahil sa sama ng loob. Isa lang ang nadatnan niya sa kanilang tahanan, ang kanyang na- iisang kapatid na babae. Ang kanyang kapatid ay nag aaral pa lamang sa elementarya, napakagandang bata at mana ang mukha nito sa kanyang nanay. Tinangkang silipan ni Jonel ang kanyang kapatid nang ito’y pumasok sa palikuran nila ngunit hindi na ito nakapagpigil at pinasok na niya sa CR ang kanyang kapatid.

Kapatid: Kuya, bakit ka pumasok? (pagkagulat ng kanyang kapatid)

Jonel: Wag kang sisigaw, malilintikan ka saken. Sumunod ka nalang sa akin.

At tuluyan na ngang na-rape ni Jonel ang kanyang kapatid na babae. Sumigaw-sigaw ang kanyang kapatid at nakita ito ng kanyang ina. Huli sa akto ang ginagawang kababuyan ni Jonel. Sakit at gulpi ang inabot ni Jonel sa kanyang ginawa. Inilaabs siya ng kanyang ina gamit ang pananakit. Nabalitaan ng lahat. Nagulpi siya ng mga kamag anak nila at ng nanay nito.

Nabalitaan sa buong lugar ang ginawa ni Jonel sa kanyang kapatid. Sobra sobra ang galit na naramdaman nila kay Jonel.

Pinaghiwalay ng mga pamilya ang karelasyon ni Jonel. Halos hindi na makikilala sa gulpi si Jonel sa tinamong sugat nito sa mukha. Naghiwalay sila ng nobya niya. Sa sobrang sakit na ginawa nito sa pamilya niya ay pwersang pinalayas si Jonel sa kanilang lugar. Kaya’t nagpakalayo layo na talaga si Jonel upang makalimutan ang mapait na kahapong kanyang nagawa.

Sa buhay na bumungad sa kanya sa Maynila. Ito ay hindi pangkaraniwan kaysa sa buhay sa kanilang probinsya. Napansin niya na malaki ang pinagbago pala ng nakamulatan niyang pananamit kaysa sa Maynila.

Jonel: Ibang iba na talaga ang mga babae ngayon.

Bigla siyang nagulat sa ikli at kaunti na suot ng mga babae dito. Kaya sa tuwing mayroon siyang kakausaping babae upang magtanong para sa kanyang hindi pa alam na kalakaran sa lugar doon, mas lalo lang siyang nadedemonyo at mas lalo lang bumabalik ang ala-ala sa mga nagawa niya sa kanyang sariling kapatid at lalo na sa naging karanasan sa sinehan kapag nakakakakita ng maalindog na babae.

Hindi siya sanay makipag usap sa ibang tao lalo na sa babae. Ang maganda, maputi at maalindog na babae ay agad siyang nahuhulog at nawawala sa katinuan. Si Lexa ang kanyang  naging unang kaibigan sa kanyang tinutuluyang bahay. Ito rin ang babaeng tumulong sa kanya sa mga pasikot sikot sa lugar na iyon.  Naging maayos at matalik na magkaibigan silang dalawa. Si Lexa lang ang kausap niya sa tuwing nagkakasabay sila sa Laundry Area ng boarding house na kanilang tinutuluyan.

Isang umaga ng linggo, nakita niyang nagbubuhat ng timba ang babae galing sa itaas na hagdan.

Jonel: Uy lexa, tulungan na kita, mabigat ang magbuhat ng isang timbang tubig. Saka bakit galing ka sa itaas. May tubig naman dito ah.

Lexa: Ah meron na bang tubigdiyan. Kanina wala. Ay salamat Jonel, nakita mo ako. Muntik na atang mapigtal tong kamay ko sa kakabuhat. Sinabay ko na ring buhatin yang mga yan kasama ng mga damitan. May tubig sa itaas, kanina walang tubig saka sayang naman kasi kung babalik ulit ako.  Salamat salamat ah.

Jonel: Walang anuman, ikaw pa Lexa.

Tuwing linggo, laging sabay sila sa paglalaba ng kanilang damit.

Magtatanghali na.

Lexa: Oh ikaw Jonel, di ka ba maglalaba?

Jonel: Ay tinapos ko na, kanina pa, may alis kasi ako maya maya. May lakad.

Lexa. Ah ganun ba, so, ibig sabihin wala na pala akong kasabay dito ngayon. Haha (Pabirong sagot ni Lexa, naghahanap siya ng magbubuhat muli ng mga damit niya)

Jonel: Parang ganun na nga, pero sige, tulungan kita. Parang kaunti lang nmn ang mga damitan mo ngayon eh. Sige.

Noon pa man ay may lihim na pagtingin na si Lexa kay Jonel kahit na hindi pa niya ito lubos na kilala. Sa ganda ba naman ng katawan ni Jonel, sino ba naming babae ang hindi magkakagusto sa kanya.

Lexa: Simulan na naten.

Nagsimula ng maglaba si Lexa. Nakaupo siya habang nagkukusot ng damit at si Jonel naman ang nag-iigib ng tubig. Tanaw ni Jonel ang dibdib ni Lexa na nakalitaw habang ito’y na-iigib ng tubig dahil ang suot lang ng babae ay isang manipis na sando. Sa pagkakabukaka ni Lexa sa paglalalaba at sa bawat kusot nito ng damit ay umaalog ang kanyang dibdib. Mas naloko ang isip ni Jonel.

Hindi na naman muling nakapagpigil si Jonel sa kanyang nararamdaman.

Bumalik muli si Jonel sa kanyang dating pagkatao. Lumayo ng sandali si Jonel at sinarado ang gate ng Laundry Area. Dahan dahang lumapit sa babae. Papunta sa likuran ay simula ng humalik ng panakaw ito. Pumipiglas piglas si Lexa.

“Anong ginagawa mo Jonel, tumigil ka, ayoko niyan” nagmamakaawa na sigaw ni Lexa. Hindi niya inaasahan na bigla mangyayari sa kanya ang ganun.

Sa pagkakataong ito, tinakpan ni Jonel ang mga bibig nito, ayaw niya pa ring pumayag  at bigla nalang siyang sinuntok sa tiyan. Nawalan ng malay ito. Binuhat ni Jonel si Lexa sa tagong kwarto at dito na nito sinimulang halayin ang kahinaan ni Lexa.

Tulala at balisa si Lexa pagtapos ng lahat ng iyon. Araw araw siyang umiiyak sa ginawa ni Jonel sa kanya. Normal na namuhay pa rin si Lexa sa kabila ng lahat. Nagkakasalubong sila minsan sa daan. Nagkakasabay minsan sa gate ngunit hindi na nagkikibuan.

At ang mga sumunod na araw pa, naglakas na ng loob si Lexa na kausapin si Jonel tungkol sa nangyari.

“Bakit mo ginawa sa akin yun? Maayos ang turing ko sayo, Bakit kailangan mo akong saktan, alam mo, gusto sana kitang ipakulong sa ginawa ngunit naaawa lang ako sayo”. Sambit ni Lexa.

Ayaw pa rin umimik ni Jonel sa lahat ng binibitawang mga salita ng babae.

“Kung ayaw mong magsalita, sa susunod na sasabihin ko, alam kong magigising ka sa katotohanan. Buntis ako Jonel at ikaw ang ama nito.

Hindi pa rin nagsalita si Jonel sa sinabi niya, kaya’t umatras nalang ito at hindi na nakipag usap.

Muling umiyak si Lexa sa pagwawalang kibo nito.

Mga ilang araw pa, tuluyan ng hindi nagpakita si Jonel. Lumipas ang ilang buwan. Sa pagdadalang tao ni Lexa. At sa wakas, nagkaanak siya ng dalawang lalaki. Naging malusog at normal ang mga bata. Pinangalanan niya ang isa na Charlie at  ang isa naman ay Larry.

Tinanggap na niya na hindi na muling babalik pa si Jonel para sa kanya.

Namuhay sila ng walang kahit na anumang tulong mula sa kanilang masamang ama.

Minsa’y nagtatanong ang mga bata kung sino ang kanilang ama. Tanging larawan lang ni Jonel ang naipapakita ni Lexa sa kanyang dalawang anak.

Pinilit nalang kalimutan ni Lexa ang masalimuot na pangyayari na ginawa sa kanya ni Jonel. Ni isang kusing hanggang sa lumaki ang mga bata ay walang natanggap na tulong ito galing sa mga ama nito.

Ilang taon pa ang nakalipas.

Nasa murang edad na ang dalawa. Nagkaroon na ito ng sari-sarili nilang buhay-asawa.

Si Charlie ay nabuhay kasama ang kanyang sariling pamilya sa Maynila, lumayo siya sa piling ng kanyang ina kahit hindi bukal sa kalooban nito at si Larry naman ay nasa Cebu. Parehas silang nakapagtapos ng maayos na pag-aaral. Sa tulong ng pagtitinda ng kanyang ina sa palengke ay naiahon niya naman ang kanyang mga anak. Lumaki si Charlie na katulad ng kanyang ama na may kademonyohan at suwail sa magulang. At si Larry naman ang masipag at masikap na anak na tumutulong palagi sa kanya habang itong nagtatrabaho sa palengke.

Isang araw, nabalitaan nila ang balita na pinasok ang bahay ni Charlie ng ilang masasamang loob. Pinilit daw ni Charlie na lumaban sa mga nanloob ngunit hindi siya nagtagumpay. At tuluyang namatay ito, nilimas ang kanilang ari arian at hindi pa nakuntento ang mga salarin, ginahasa naman ang kanyang asawa. Ang kanyang apat na babae ay ginahasa rin ng tatlong  nanloob na mga lalaki. Sa kanilang bahay. Lahat ay may dalang patalim at baril. Kaya hindi sila nakatakas.

Isang pangyayaring muling nagpalungkot sa buhay ni Lexa. Sobrang nalumbay ang ina.

Sobrang nagdalamhati si Lexa at si Larry sa masamang balitang kanilang natanggap.

Pinuntahan nila ang pangyayari ngunit wala ng malay ang apat na batang babae at si Jonel pati ang kanyang asawa.

Sa burol,

Hindi na napigilan ng ina na sabihin sa kanyang anak ang tunay na puno’t dulo. Alam niyang ito ang katotohanang magpapalaya sa kanila. Ang hindi pa rin napuputol na kasalanan sa kanilang pamilya.

Umiyak ng umiyak ang ina sa harapan ng libingan ng mga bata at ni Charlie.

Magkatabi ang mag inang si Larry at Lexa.

Lexa: Sasabihin ko na sa iyo to anak, wag kang mabibigla, ito na siguro ang tamang panahon upang malaman mo,  ginahasa ako ng tatay mo noon kaya naisilang ko kayo.

Hindi matanggap ni Larry ang katotohanan iyon. Na parang mas lalong gumulo ang istorya ng kanilang Pamilya. Nalaman niya na ganoon pala kasama ang kanilang tatay.

Hindi na tinapos ni Larry ang burol at agad na lumayo at tumakbong naiyak.

Ngunit unti unti niya namang nauunawaan ang dahilan kung bakit siguro nakasunod pa rin sa pamilya nila ang insidente ng “panggagahasa”.

Lumipas ang ilang buwan,

Sa gitna ng kanyang trabaho,sumakit ang ulo niya sa trabaho. Sinubukan siyang painumin ng gamut sa opisina nila ngunit parang mas lalo itong sumasakit, Kaya ang advice ng kanyang boss. Mas mabuti ng magpacheck up siya sa hospital.

Sinamahan si Larry ng isang katrabaho at lumakad na sila papuntang hospital.

Sa loob ng hospital,

Sa paglalakad niya sa corridor. Nadaanan niya ang isang restricted na room. Doon ang mga pasyente para sa may sakit na AIDS. Nakita niya muna ang apilyido ng tatay niya, at ang sumunod naman ang pangalan nito. Una nagtataka pa siya kung tatay niya ba talaga ang nasa loob o may kaparehas lang ang kanilang ama sa pangalan. Wala ng naging ibang desisyon si Larry kundi subukan tignan  kung sino ang nasa loob nito.

Tumingin muna sa paligid. At dahan dahang binuksan ang pinto.

Sa pagpasok ng kanyang ulo, wala siyang ibang natatanaw kundi may maitim na lalaki at isang lalaking naiyak din. Nagulat siya sa kanyang nakita. Nakita niya ang isang lalaking nakahiga sa kama na sobrang payat at di mo na makikilala ang pagmumukha.

Mayroong kasama ang lalaki na isang bakla. Ito ang nagbabantay sa pasyente.

Nasa loob narin naman siya ng room ng pasyente, kaya nagtanong na rin siya rito.

Larry: ahm, pwede po magtanong, Siya po ba si Jonel Lagro?

Bakla: Yes. Sino po sila?

(May kaunting luhang pumatapak sa mga mata ni Larry.)

Larry: Aaaaahm akoooo po ang anak niya.Ako po si Larry Lagro.

Nagulat ang bakla sa sinabi ng bata. Sagot nito, “talaga?”

Bakla: Ah ikaw ba ang anak niya, paano mo naman nalaman na nasa hospital ang tatay mo? May nag sabi ba sayo? Alam mo na ba ang nangyari sa kanya?

Larry: Hindi pa po.

Bakla: Kalm ka lang ah. Nagkaroon kasi siya ng sakit habang nagttrabaho. Nagkaroon siya ng AIDS.

Larry: Ha? Paano po nangyari yun? Kailan pa?

Ayaw sumagot ng bakla.

Pinipilit sumagot ni Larry ang bakla para umamin ito.

Bakla: “Ganito kasi ang nangyari nun, ang tatay mo ay isang dancer sa club ko. Sa di inaasahang pagkakataon, nagkaroon siya ng customer na hapon, lahat yun mga babae. So, ang kwento niya sa akin, dinala daw siya sa di kilalang lugar. Imbes na trabaho ang puntahan niya dun. (Itutuloy ko pa ba to) ahmmm binaboy siya ng mga lalaki. Kung ano anong ipinasok sa kanyang katawan. Yun ang nangyari sa iyong ama. Pasensya ka na sasinabi ko.”