Kakapanood ko lang kasi ng palabas na ‘Mistah’ sa PBO. Tang
ina. Lalaking lalaki pa si Rustom Padilla dun sa pelikulang iyon, at
infairness, ibang klase siya humawak ng baril. Madiin. Sa init ng panahon, naisip
ko nalang bumili ng jacket na pan-sundalo para makatakas sa oven na to. Atlis,
sa kahit na sa manipis kong katawan, may maipagmalaki naman ako. Saka sobrang
init din sa bahay, tanghaling tapat na nagbabaga. Mukang kakalas na yung
dalawang itlog ko sa sobrang init. Para akong nasa disyerto eh. Kaya ayun, nagmadali
akong maligo at umalis ng bahay ng walang paalam sa magulang(may konting alitan
lang naman). Dumaan muna ako sa lugar ng Cartimar. Lapit lang naman samen nun
eh. Saka dun ang alam kong may posibilidad na sagot sa mga tanong kong outfit.
Gusto ko sanang magtricycle papunta dun kaso naisip ko ‘sayang lang pamasahe’. Sayang itchura ko kung di ko ie-expose
sa public. Final decision na to. Maglalakad nalang ako.
Sa loob ng market ng Cartimar, inisa-isa ko yung bawat
pasilio. Kung ika-calculator ko lahat, nasa 150 na pasilio ang chineck ko, more
or less. Shet talaga, may nakita akong ganun kagandang jacket na pangsundalo
noon dito kaso di ko pa trip yun noon kaya di ko muna binili. Kaya ngayon,
nanghihinayang ako kung bakit di ko siya binili noong masaya pa ako. Ganun pala
minsan ano, yung mga gusto natin noon, kapag di natin kagad kinuha, at kapag
binalikan na natin at may nakakuha na. Wala na tayong babalikan pa.
Wala akong nahanap sa Cartimar na pangporma ni Bb. Gandang
Hari este ni Rustom. Nasayang lang ang bawat kandirit ko doon. Wala na akong
ibang paraan kundi dumirecho nalang sa ‘Mall of Asia’. Siguro naman sa sobrang
laki nun mayroon siguro duon ng hinahanap ko. Sumakay na ulit ako ng jeep sa
buendia papuntang ‘Mall of Asia’. Sa kalagitnaaan ng biyahe ko, tumawag saken si
Angel. Nood daw kame ng Batman vs. Superman. Hindi na ako tumanggi. ‘Sige’ sabi
ko (baka ililibre niya ako eh). Tinanong ko din siya kung naglunch na ba siya.
Hindi pa daw. Sabi ko mauna na akong kumaen sa Moa gutom na gutom na kasi ako
eh.Samakatuwid pinasunod ko nalang siya. Habang kumakaen ako sa Mcdo. Nasa
biyahe naman si Angel papunta sa MOA. Natapos na akong kumaen. Mabagal talagang
kumilos ang girlfriend. Kahit majinet na, aaura pa yan. Ini-skwalo niya pa muna
siguro yung mukha niya. Ang sabi ko nalang. Sunod nalang siya sa SM Department
kasi mukhang matatapos akong kumaen wala pa siya. Dun nalang kame magkita.Wala
akong load na pantawag at pantext. Hinihintay ko nalang ang tawag niya at
sasabihin ko nalang sa kanya kung saan kame magkikita. Ganyan ang tamang
diskarte kapag nagtitipid sa load.
Nagkita na kame sa wakas ni Angel, mata sa mata. Sinamahan
niya na ako. Nilibot namen ang ‘Men’s wear’ sa
ground floor ngunit kami’y nabigo. Nagpunta kame ng Terranova. Nagpunta
kame ng Forever21. Nagpunta kame ng Bench. Wala talaga ang hinahanap ko. Nang
nabigo na ako sa aking plano. Siya naman ang sinunod ko, mukhang sumusunod din
sa budget ko ang tadhana eh. Ayaw bawasan ang ipon ko.
Sa sine naman kame pupunta(ang plano ni Angel talaga).
Pagpunta naman namen sa Cinema. Ayun, bumungad sa amin ang mahabang mahabang pila
ng nag-aabang sa bakbakan nila Batman at Superman. Siguro’y maraming naburyo
nung holyweek kaya ngayon sila babawi sa panonood ng palabas. Kaya no choice, inaya
ko nalang siya na magdivisoria kame. Pumayag
naman siya. Bandang 4pm palang naman nun. Kaya sige nakumbinsi ko na rin siya.
Umuwi muna kame sa bahay nila, nagpalit siya ng sapatos at nagbawas muna ng
mabibigat na gamit. Divisoria yun siyempre mahirap magdala ng bonggang bagahe.
Sa biyahe namen, nakasakay kame ng jeep ng Divisoria. Siguro
inabot kame ng mga 45mins bago kame nakapunta doon. Magdidilim na rin kaya
nagsimula na kameng maglibot libot at hanapin ang dapat hanapin. Nasa
katamtaman lang ang bilang ng tao sa mall ng ‘168’. Hindi siya talaga maraming
maraming dagsaan na tao na mga namimili. Sakto lang talaga. Baka lang talaga
mabilis lang talaga mapagod ang mga paa ko sa paikot ikot sa loob ng mall, pag
akyat ng escalator, tingin ng damit dito, tingin ng damit doon. Next naman naming
pinuntahan ay yung mall na ‘999’. Wala talaga ang pakay ko. Masaya na
nakakapagod. Pero si Angel, hindi napapagod, kahit wala pang laman na food ang
tiyan niya.
Basta kapag mall, hindi napapagod yan. Mas gusto niya pa nga
ang mall kaysa umakyat ng hagdanan eh. Ang isang bagay lang talaga na
nakapagpalungkot sa akin ay yung nakita ko yung matanda na may dalang manok. Nasa
pauwing biyahe na kame nun. Nakakatuwa ang tilaok ng manok, kasi parang may sumusundot
sa kanya sa loob ng box. Naka-cover naman kasi siya. At yung isa naman ay yung
babaeng may dalang sanggol. Simulan natin ang kwento sa babaeng may dalang
manok and next natin yung sa kwento ng babaeng may dalang baby.
Hindi ako naaawa sa girlfriend ko nung lumabas yung ulo ng
manok sa box na may butas-butas. Nakakatuwang tignan naman yung manok eh. Trip
niya manuka. Nakakatawa lang talagang tumawa yung gf ko habang natatakot sa
manok. Tinitignan ko nga sa mata yung matanda, parang naiinis sa tawa ng gf ko,
nagready na ako, binantayan ko na ng maigi baka ipalunon kay gel yung buong manok eh. Naawa
ako sa kalagayan ni nanay(yung matanda). Mabigat din buhatin yun kung tutuusin.
May dala pa si nanay na bata, di ko alam kung apo niya ito. Nakakalungkot lang
isipin na sana wag naman humantong pa ako sa ganun kapag matanda na ako. Ayoko
ng magbuhat pa ng mabibigat at bibiyahe sa malalayong lugar. Lalo na sa
Divisoria. Maawain talaga ako sa matatanda. Ayokong mahihirapan sila.
Sumunod naman na kwento, di naman ako maarteng tao. Pero ang
init sobra ng jeep. Sabi ko nga nung nakikita ko yung baby na hawak hawak ni ate.
“Hindi ba naiinitan si Baby?” Ako nga, nagmo-moist na yung singit ko sa pawis.
Gusto ko ng dukutin kaso maraming tao. At pawis na pawis na yung likod ko,
sobra. Yung asawa naman ng babae. Hindi man lang paypayan yung baby nila. Ako? kapag nagkababy ako. Hindi ko hahayaan isiksik
pa sa divisoria o saang matao ang baby ko. Di ko nilalait ang Maynila. Hindi
dahil peligroso masysado sa lugar na iyon kundi walang nakakaalam ng risk kapag
nasa loob tayo ng jeep o sa mataong lugar. Kahit nga sa loob ng mall eh. Delikado
din ang mga sanggol eh. Sinong sisihin antin kapag nagkaproblema. Ang mga
pulis? Diba hindi. Paano pa kung magkaroon ng stampede. Edi hindi na nakahinga
yung baby. Oo, di pa ako ama pero alam ko ang halaga ng buhay. Hindi ako OA,
mahalaga lang talaga sa akin ang kaligtasan ng lahat. Nakakalungkot lang sa
populasyon ng ating bansa. Nakukulangan ako sa seguridad ng lahat. Mga barker
na tuktok ng tuktok sa jeep at sigaw ng sigaw sa gilid ng kotse na nagtatawag
ng pasahero. Meron pang gusting magsuntukan. Natatakot ako di ko alam. At mga
batang nagtatakbuhan. Mga yagit na papasok sa jeep at hihingi ng abuloy. Maririnig
mo pa nag aaway ang dalawang driver kung sino daw ba ang dapat mauna sa pila.
Kailangan umalis na yung isa kasi may susunod pa.
Pero ganun pa man, pag uwi namen ngayon, ngayong gabi palang
maglulunch si Angel. Saklap. marami pang dapat ayusin sa maynila kaya dapat tayong magtulungan.
No comments:
Post a Comment